ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Σαν νεοέλληνες ένα χαρακτηριστικό μας είναι το ότι λησμονούμε εύκολα! 
Πίνουμε «νερό» εδώ και πολλά χρόνια από της λήθης το πηγάδι  ενώ υπάρχουν αρκετές  πηγές γνώσης κοντά μας  και  θα μπορούσαμε να ξεδιψάσουμε αλλά απαιτείται κόπος άντλησης του «νερού»! Ίσως να μην κατέχουμε πια και την τέχνη  της άντλησης! 
Έτσι λοιπόν φτάσαμε σήμερα να παρακολουθούμε τα γεγονότα χωρίς κρίση και μνήμη και αναφέρομαι στο θέμα των τελευταίων ημερών με τη Χρυσή Αυγή! Η Δημοκρατία αλά καρτ την οποία έχουμε δημιουργήσει όλοι μας είναι αποτέλεσμα αδρανών και μη σκεπτόμενων πολιτών. Η παγκοσμιοποίηση έχει ήδη γίνει κυρίαρχη ιδεολογία εξαφανίζοντας την εθνική συνείδηση και κανείς πια δεν  πολεμά. Η λέξη εθνικισμός δαιμονοποιήθηκε και σε λίγες μέρες θα επικηρυχτεί!

Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας αλληθωρίζουν κυβερνητικά  και επιλέγουν μονοδιάστατη ενημέρωση. Η ζωή μας, η καθημερινότητα μας έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια και σε αυτό σίγουρα δεν είναι υπεύθυνη η ΧΑ το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης είναι σε ανθρώπους που χειρίστηκαν το μέλλον αυτής της χώρας. Τρομάζουμε στο άκουσμα της λέξης ναζισμός ενώ ανεχόμαστε κυβερνήσεις οι οποίες ελέγχονται και δρουν ναζιστικά! Μας τρομάζει το παρελθόν και  πολύ σωστά και δε μας τρομάζει ούτε κατ ελάχιστο το παρόν! Οι λέξεις πια τρομάζουν αυτό τον λαό και κυριαρχούν στις επιλογές του.
Κατηγορείτε από τα Μ.Μ.Ε. η ΧΑ και αν παρακολουθήσεις αυτές τις μέρες τηλεόραση σίγουρα θα πιστέψεις πως για οτιδήποτε έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα ευθύνονται τα μέλη της ΧΑ. Οι δημοσιογράφοι συνεργάτες και υποστηρικτές των πολιτικών που τόσα χρόνια τους κάλυπταν μοιράζοντας τις «ευκαιρίες» παίζουν και τα ρέστα τους έτσι ώστε να πείσουν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό που εσύ νομίζεις ότι μπορεί να σου συμβεί στο μέλλον και όχι αυτό που σου συμβαίνει τώρα!!!
Η κατοχή της χώρας από τη Γερμανία δεν ενοχλεί κανένα, το μνημόνιο και οι συνέπειες του δεν ενοχλούν κανένα, ότι ετούτη η χώρα βρίσκεται σε χρεοκοπία οικονομική, πολιτική, αξιών και γνώσης δεν ενοχλεί κανένα! Αυτό που ενοχλεί είναι ο ναζισμός της ΧΑ. Υπάρχει ένας άνθρωπος νεκρός, ένας νέος άνθρωπος σίγουρα αυτό είναι  γεγονός που δεν αμφισβητείται όπως και ο δολοφόνος του μέχρι εκεί όμως, υπάρχει δικαιοσύνη και θα κριθεί.
Λειτουργούμε παρορμητικά σαν λαός δεν χρησιμοποιούμε κατά κοινή ομολογία χρόνο για να σκεφτούμε. Δεν διαθέτουμε δική μας κρίση  πλην δάνειας κρίσης. Φτάνει ένα γεγονός να γίνει άποψη ενός γνωστού δημοσιογράφου έτσι γρήγορα να γίνει και δική μας. Ένας λαός που ξεχνά τόσο εύκολα αυτό που δεν έμαθε ποτέ δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να γίνει κυρίαρχος των αναγκών του. Το να κατηγορείς ένα ολόκληρο κόμμα όποιο και αν είναι αυτό για την δολοφονία ενός ανθρώπου είναι η εύκολη αντιμετώπιση των πραγμάτων της ζωής, η πολύ εύκολη.
Το να δέχεσαι τα γεγονότα χωρίς δική σου γνώση είναι αποτέλεσμα μη ελεύθερου ανθρώπου. Αν γυρίσεις λίγα χρόνια πριν μικρός μεγάλος αν είσαι, δεν έχει σημασία θα ακούσεις για μια φασιστική άκρως ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ αριστερή οργάνωση με την ονομασία 17Ν. Εικοσι τρείς  άνθρωποι είχαν δολοφονηθεί από την μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση και πουθενά δεν είδα το κατηγορητήριο να  συμπεριλαμβάνει και κάποιο κόμμα της αριστεράς εν αντιθέσει σήμερα οι δολοφόνοι της 17Ν ίσως να είναι ελεύθεροι.
Δε  μπορείς να αντιμετωπίσεις και να έχεις καθαρή ματιά αν δεν κρατάς τις ίδιες αποστάσεις από τα γεγονότα. Ο ορισμός του καλού η του κακού δεν είναι κάτι το οποίο διδάσκεται όσο και να προσπαθούν να μας το διδάξουν επιλεκτικά κάποιοι, αλλά είναι έμφυτο στον άνθρωπο.
Η δολοφονία έχει μόνο ένα αποτέλεσμα τον θάνατο και  σαν κατάσταση είναι η ίδια για όλα τα θύματα.
Ας μετράμε όμως τα λόγια μας και ας σκεφτόμαστε  περισσότερο έτσι μόνο σαν λαός μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες. Η επιλεκτική μνήμη καθώς και  η μονόπλευρη κριτική των γεγονότων πρώτα  είναι βλαπτική για τον ίδιο τον άνθρωπο που την προκαλεί και έπειτα για το σύνολο της κοινωνίας.
Έχει διαμορφωθεί στη συνείδηση του λαού εδώ και πολλά χρόνια μια «αριστερή» κοσμοθέαση και έχει σχεδόν ποινικοποιηθεί το να σκέφτεσαι διαφορετικά. Εικοσιτρείς άνθρωποι νεκροί δεν δικαιούνται να έχουν καμιά ακούσια λαϊκή διαμαρτυρία καμιά θύμηση στους περισσοτέρους. Σχεδόν κανείς δεν θυμάται περισσότερο από τρία ονόματα!!! Είναι δημοκρατία αυτή;
Δεν είναι φασισμός το ότι ξεχνάμε ;
Δεν είναι φασισμός το ότι δεν τιμούμε τους νεκρούς μας ;
Η πατρίδα μας  κυριολεκτικά διαμοιράζεται στους ξένους και εμείς απλά σαν θεατές παρακολουθούμε τις εξελίξεις αποστασιοποιημένοι σαν να πρόκειται όχι για τη δικές μας ζωές αλλά για ζωές άλλων. Ακόμη χειρότερα δηλαδή και σαν πρωταγωνιστές αλλά και σαν θεατές δεν καταφέρνουμε να αντιδράσουμε!!!
Ο φόβος είναι η κυρίαρχη ιδεολογία σήμερα, ο φόβος απέναντι στο σύστημα το οποίο τον καλλιεργεί,  ένα πανίσχυρο σύστημα αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Κάθε σπιθαμή γης την οποία εμείς καλύπτουμε σε τούτη τη γη έχει στο παρελθόν έλθει σε κατοχή από σπουδαίους Έλληνες. Η προσωρινή χρήση ετούτης της γης από εκείνους έδωσε το «μόλων λαβε» ενώ η δική μας σήμερα δεν έχει φωνή γιατί δεν έχει αξίες, ιδανικά, καρδιά.
Ο Εφιάλτης σε συμμαχία με το φόβο σαρώνουν ετούτη τη χώρα και η νέα τάξη πραγμάτων του συστήματος σαν μια άλλη σύγχρονη περσική αυτοκρατορία λεηλατεί τη χώρα και το λαό της για ότι δε μπόρεσε να κάνει τότε.
Η γνώση θα μας βγάλει από το αδιέξοδο τίποτα άλλο, μόνο η γνώση αν αυτή κατακτηθεί τότε εύκολα θα έρθει  ο Θείος απόλυτος έρωτας για καθετί ελληνικό.

Ο Έρωτας της γνώσης, ο Θείος Έρωτας των Θεών μας για την Ελλάδα θα επαναφέρει και πάλι τους νεοέλληνες στις σύγχρονες Θερμοπύλες ας μη το λησμονούμε.

Aστεροπαίος

Read More

ΒΙΑ..... ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Απο την αρχαιοτητα(ΓΟΡΓΙΑΣ/ΠΛΑΤΩΝΟΣ), υπηρχε μια διακριση αναμεσα στο φυσικο και το νομικο δικαιο, εννοιες εκ διαμετρου αντιθετες μεταξυ τους.Οι ριζες , της αποψης αυτης υπαρχουν πιο παλια και συγκεκριμενα στους σοφιστες, οι οποιοι πρεσβευουν οτι συμφωνα με το φυσικο δικαιο,ο ιχυροτερος.... αρα καλυτερος....θελει να πλεονεκτει, εναντι του αδυνατου, γιατι ο ανισχυρος (πολιτης/κρατος),δεν ειναι σωστο να εχει ισα δικαιωματα με τον ισχυρο(πολιτη/κρατος).
Σας θυμιζει κατι η εκφραση"εγω δεν θελω ουτε να αδικησω ουτε να αδικηθω.. αλλα αν πρεπει να διαλεξω ,προτιμω να αδικηθω"?Ανηκει στον μεγαλο δασκαλο ΣΩΚΡΑΤΗ, που με την αποψη του συμβαλει στον εκπολιτισμο των ανθρωπων,εχουμε δηλ. την μεταβαση απο το φυσικο δικαιο, της πυγμης, της αλληλοεξοντωσης,σε ενα ειδος ηθικου δικαιου περα απο νομικες διαταξεις,σημαδι μιας πολιτισμενης κοινωνιας οπου ολοι , κυβερνησεις και πολιτες , κρατη και λαοι ευημερουν.
Βια ειναι καταργηση της ελευθεριας , και βια φερνει βια .Η πεποιθηση των κυβερνησεων και των μεγαλων δυναμεων οτι μονο αυτοι κατεχουν την αληθεια και θελουν το καλο των πολιτων δεν ισχυει γιατι ετσι καταργειται ο διαλογος, γιατι ενω πηραν την εξουσια μεσα απο δημοκρατικες διαδικασιες,καθε αλλο παρα δημοκρατικα συμπεριφερονται.Και η αντιδραση του (σε σχεση με το κρατος)λαου, ειναι φαινομενα βιας , κι αυτα τις περισσοτερες φορες κατακριτεα, θα λεγαμε ,απορροια φτωχειας αλλα κυριως αμαθειας...
Δε θα προσπαθησω να βγαλω καποιο ηθικο συμπερασμα , απλα θα αρκεστω να πω πως ολοι μας εχουμε μεσα μας μια προσωπικη ηθικη, περα απο νομους, που την ακολουθουμε περα απο ασκηση σωματικης και ψυχικης βιας,και οτι θα πρεπει να τηρηθει αυτη η λεπτη ισορροποια που οδηγει απαντες στην αυτοσυγκρατηση,για μια ευνοικη συμβιωση,γιατι ειναι πολυ" βαρβαρικο "στην εποχη της εξελιξης και της προοδου το μεγαλο ψαρι να τρωει το μικρο




http://koritsara.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3.html

Read More

Η ηρωίδα δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, Βελίκα Τράικου.

Η ηρωίδα δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, Βελίκα Τράικου.

Καυτές ἱστορικές μνῆμες κουβαλᾶ τοῦτος ὁ μήνας. Ζωντανεύει μπροστά μας καί τούς νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1912-13. Πολλές πόλεις τῆς Μακεδονίας γιορτάζουν τοῦτες τίς μέρες τά ἐλευθέριά τους ἀπό τή μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά καί παιανίζουν τή νίκη τους κατά τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων. ᾿Αλλά, μέχρι νά φουντώσει καί νά θεριέψει ὁ Μακεδονικός ᾿Αγώνας, πόσοι καί πόσες δέν ἐργάστηκαν ἀνύσταχτα πολλές δεκαετίες πρίν, δέν ριψοκινδύνευσαν καί δέν ἔγιναν ὁλοκαυτώματα, σπέρνοντας ἀπό τό δικό του μετερίζι ὁ καθένας τό σπόρο τῆς λευτεριᾶς!

Νεαρή δασκάλα Μακεδονομάχος εἶναι ἡ Βελίκα Τράικου ἀπό τό Γραδεμπόρι, σημερινό Πεντάλοφο Θεσσαλονίκης. Δέν εἶναι τυχαία ἐκπαιδευτικός. ῎Εχει ἀποφοιτήσει ἀπό τό ξακουστό ἐκπαιδευτήριο, τό ᾿Ανώτερο Παρθεναγωγεῖο Θεσσαλονίκης. Σ᾿ ἐκεῖνο τό πνευματικό φυτώριο πυροδοτήθηκε ἡ καρδιά της κι ἄναψαν οἱ μεγάλοι πόθοι νά ὑπηρετήσει τή χειμαζόμενη μακεδονική γῆ, ὅπου καί νά τή στείλουν. Καί νά την, ἕτοιμη δασκαλίτσα, διορίζεται, στά 1900, σ᾿ ἕνα χωριό κυκλωμένο ἀπό κομιτατζῆδες, στήν Καρατζόβα, στά βόρεια τῆς ῎Εδεσσας. ῎Εχει ὑπεράνθρωπο ἔργο νά ἐπιτελέσει. Πόσο στενοχωριέται πού βλέπει τά μικρά ῾Ελληνόπουλα, τά μαθητούδια της, νά μή γνωρίζουν τήν ἑλληνική γλώσσα, τήν ἱστορία τῶν προγόνων τους! Συνειδητοποιεῖ γιά ἄλλη μιά φορά πώς ἡ ἀγαπημένη της Μακεδονία ψυχορραγεῖ, πώς ἡ βουλγαρική ἐξαρχία ἔχει βάλει στόχο νά τήν ἀποκόψει ἀπό τίς θαλερές της ρίζες, τόν ῾Ελληνισμό καί τήν ᾿Ορθοδοξία. ῾Η Βελίκα ἀνασκουμπώνεται. Τό σκοτάδι τῆς ἀμάθειας πρέπει νά διαλυθεῖ. Στίς παιδικές ὑπάρξεις μέ τά σπινθηροβόλα ματάκια ἐμφυσᾶ τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας.

Σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τή φωλιά τῶν κομιτατζήδων ἡ ἀτρόμητη δασκάλα ἐπιτελεῖ ἄλλου εἴδους μάχες, ἀφυπνίζοντας πνευματικά τά Μακεδονόπουλα. Χαρακτηριστικά εἶναι τά λόγια πού εἶχε ξεστομίσει σ᾿ ἐκεῖνο τό συνέδριο τῶν Μακεδονομάχων, πού ἔγινε στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης τόν Αὔγουστο τοῦ 1901·

«῾Οπλίστε τούς χωρικούς!.. Κι ὅταν ἐμεῖς προετοιμάσουμε τό ἔδαφος, ἀπό παντοῦ θ᾿ ἀνάψει ὁ ἀγώνας!...».

᾿Αλλ᾿ ὁ ἡρωισμός μιᾶς τέτοιας ψυχωμένης δασκάλας παίρνει καταπληκτικές διαστάσεις, πού μᾶς ἀφήνει ἔκθαμβους.

Εἶναι φθινόπωρο τοῦ 1901. ῾Ο διπλωμάτης στό ἑλληνικό Προξενεῖο τοῦ Μοναστηρίου, ὁ ῎Ιων Δραγούμης, ἔχει κάνει ἔκκληση στό «Κέντρο» τῆς Θεσσαλονίκης νά τοῦ στείλουν ἕνα ταλαντοῦχο πρόσωπο γιά μιά πολύ σοβαρή, ἐχέμυθη καί ἐπικίνδυνη ἀποστολή. Θά ἀποτελοῦσε τό σύνδεσμο τοῦ ἑλληνικοῦ κομιτάτου ἀνάμεσα στό Μοναστήρι - Καστοριά - Θεσσαλονίκη. ᾿Αναρωτιέται ποιόν ἄραγε θά τοῦ στείλουν. Μένει βουβός, σάν ἀντικρύζει μπροστά του τή δεκαοκτάχρονη Βελίκα ἕτοιμη ν᾿ ἀναλάβει καθήκοντα. Κι ὅμως, ἡ γυναικεία καρδιά της κρύβει σπάνιους θησαυρούς.

Ποιά εἶναι ἐκείνη ἡ ἀξιολύπητη μές στά κουρέλια, δίχως παπούτσια, πού μιλᾶ τούρκικα κι ἀφήνει τό Μοναστήρι, διασχίζει δυσκολοδιάβατα μέρη, βουνά, ρεματιές, φαράγγια, λαγκάδια μέ προορισμό τήν ῎Εδεσσα ἤ τήν Καστοριά, τά Γιαννιτσά ἤ τή Θεσσαλονίκη; Κανείς δέν τῆς δίνει σημασία. ῞Ολοι τήν ἀποστρέφονται καί τήν οἰκτείρουν. Μέ μιά τρελή Τουρκάλα θά ἀσχοληθοῦν;

῾Ο φακός τῆς ἱστορίας φωτογραφίζει καί μία ἄλλη.

Εἶναι μιά φτωχή Βουλγάρα, πού ρίχνεται καθημερινά στόν ἀγώνα τῆς βιοπάλης. Τριγυρνάει στή φύση καί συνεχῶς σκυμμένη μαζεύει ραδίκια. ῎Επειτα πάει στά παζάρια τῶν Τούρκων ἤ τῶν Βουλγάρων νά πουλήσει τίς λιγοστές της πραμάτειες, χόρτα ἤ γάλα, γιά νά βγάλει «τόν ἐπιούσιον».

Στ᾿ ἀλήθεια, τί παράξενο! Εἶναι πολλές φορές πού ὁ φακός συλλαμβάνει τήν τρελή Τουρκάλα ἤ τή βουλγάρα ραδικοῦ ἤ γαλατοῦ ἔξω ἀπό Προξενεῖα, Μητροπόλεις, Διοικητήρια, ᾿Αστυνομίες, στρατόπεδα. Τί γυρεύει ἐκεῖ; Κι ὅμως, ποιός θά τό ὑποπτευόταν; ῾Η τραγική αὐτή φιγούρα γίνεται ὁ σύνδεσμος ἀνάμεσα στόν ῎Ιωνα Δραγούμη, στόν Δεσπότη Καστοριᾶς Γερμανό Καραβαγγέλη καί στόν Πρόξενο τῆς Θεσσαλονίκης. Τί κι ἄν οἱ περαστικοί κουνοῦν τό κεφάλι τους καί τήν ἐλεεινολογοῦν; ῾Η Βελίκα ἔχει πλήρη συναίσθηση τῶν πράξεών της. ῾Υπηρετεῖ τό χειμαζόμενο ἔθνος της. Χαλάλι γιά τήν πατρίδα της νά κάνει τρομερές ὑπερβάσεις, νά χάσει καί τήν ὑπόληψή της. Παριστάνοντας τήν Τουρκάλα ἤ τή Βουλγάρα, μέσα στίς πυκνές πλεξοῦδες της ἤ κάτω ἀπό τόν ξεφτισμένο ποδόγυρό της κρύβει καλοβαλμένα πολύτιμα ἔγγραφα τοῦ ᾿Αγώνα. Σκιαγμένη συνεχῶς μήπως τ᾿ ἁρπάξει ὁ ἐχθρός, τά μεταφέρει στούς κατά τόπους ὑπευθύνους τοῦ ἑλληνικοῦ κομιτάτου. Τούς ἐνημερώνει γιά ὅ,τι ἅρπαξε τό αὐτί της ἀπό τούς Βουλγάρους καί τούς Τούρκους, ἀφοῦ γνωρίζει καλά καί τίς δύο γλῶσσες. Κι ὅταν καταφθάνει στή μακεδονική γῆ ὁ σταυραετός τοῦ ᾿Αγώνα, ὁ Παῦλος Μελᾶς, κι οἱ μάχες πιότερο ἀνάβουν, ἡ λεπτεπίλεπτη δασκάλα συνεχίζει, παρ᾿ ὅλους τούς κινδύνους, νά «μεταμορφώνεται» καί νά ἀποτελεῖ «τό μάτι καί τό αὐτί τοῦ ᾿Αγώνα».

Ξαφνικά, στίς 28 Αὐγούστου τοῦ 1904, τό ἐθνικό ἔργο τῆς ἡρωίδας ἀνακόπτεται. ῞Ενας βούλγαρος κομιτατζής τήν ἀνταμώνει στά Γιαννιτσά καί μπήγει τό μαχαίρι του στό στῆθος της. Τή βασανίζει ἄγρια. Θέλει ν᾿ ἁρπάξει τά μυστικά της. Μά ἡ τρελή Τουρκάλα τά παίρνει μαζί της στήν αἰωνιότητα. Θρηνεῖ γοερά στήν κηδεία της ἡ Θεσσαλονίκη τό ἄξιο βλαστάρι της καί καταγράφει τό ὄνομά της στό πάνθεο τῶν ἡρώων.

Στή μνήμη σου, μαρτυρική ἡρωίδα δασκάλα, καταθέτουμε εὐγνωμοσύνης στεφάνι καί ὑποκλινόμαστε μπρός στό μεγαλεῖο σου. ῾Υπερέβης τά ὅρια τῆς γυναικείας ἀντοχῆς. Παραμέρισες ἀξιοπρέπειες καί κοσμιότητες. Προτίμησες νά ξευτελιστεῖ ἡ ἴδια σου ἡ προσωπικότητα γιά χάρη μιᾶς ἐλεύθερης ἑλληνικῆς Μακεδονίας.

῾Ελληνίς – Περιοδικό «Απολύτρωσις»

 

Πηγή http://aktines.blogspot.gr/2010/10/blog-post_2349.html

 

 

Read More