MACEDONIA

PAIONIANS

About

Kαλώς ήλθατε στη σελίδα μας!

Είμαι ο Αστεροπαίος απο την Παιονία της Μακεδονίας έλαβα μέρος στον πόλεμο της Τροίας στα χρόνια των Ηρώων, στη μεριά των Τρώων. Ενας πόλεμος μεταξύ αδελφών κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια.............. Πολέμησα για την Ελένη την ωραιότερη γυναίκα που είδε άνθρωπος ποτέ στον κόσμο όλο. Οι σπουδαιότεροι πολεμιστές του κόσμου βρέθηκαν εκει για να διεκδίκησουν τούτο το θησαυρό.

Οδυσσέας Ελύτης

Εδω θα βρείτε προσωπικούς προβληματισμούς και ενδιαφέροντα θέματα για την Ελλάδα.

ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΘΕΟΣ : ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ

Ασκληπιός - Θεός θεραπευτής.

θΕΑ της νόησης = ΑΘΗΝΑ

ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ - Προστάτιδα του Ομηρικού Οδυσσέα.

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ σήμερα

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΦΙΛΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΕΤΗ.

ΦΙΛΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΕΤΗ.
Η ΦΙΛΙΑ για τον ΕΠΙΚΟΥΡΟ προσδιορίζεται σαν ΑΡΕΤΗ, εφόσον βέβαια στην επιδίωξη της φιλίας επικρατεί το μέτρο και η ΦΡΟΝΗΣΗΣ και απουσιάζουν στοιχεία εκμετάλλευσης, έτσι μόνο διατηρεί τον ωφελιμισμό της και οδηγεί στην ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ. Ο ανώτερος ΑΝΘΡΩΠΟΣ κατά τον Επίκουρο επιδιώκει πάντοτε την ΣΟΦΙΑ και την ΦΙΛΙΑ, εκ των οποίων τον ένα είναι θνητό το δε άλλο αθάνατο, η δε απόκτηση της φιλίας καθιστά τον άνθρωπο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ.
Η φιλία είναι αντίστοιχο της ηδονής όχι βέβαια με την χριστιανική έννοια αλλά με την ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ δηλαδή της ψυχικής ισορροπίας.
«Ούτε πρέπει να μας απασχολεί τι τρώμε και τι πίνουμε αλλά με ΠΟΙΟΥΣ τρώμε και με ποιους πίνουμε» ας αντιληφθούμε όλοι πως η φιλία αποτελεί μέγα όφελος και σκοπό ζωής. Πρωταρχικό υλικό της Επικούρειας φιλοσοφίας η φιλία οδηγεί τον άνθρωπο στην απόκτηση ψυχικής γαλήνης και ΑΡΕΤΗΣ και εφόσον εκεί καταλήγει τότε αναπόφευκτα δημιουργεί ΕΝΑΝ καλύτερο άνθρωπο ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

ΕΠΙΚΟΥΡΕ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ..

Αστεροπαίος

ΗΣΙΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΓΕΝΟΣ.

ΗΣΙΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΓΕΝΟΣ.
“Το πεπρωμένο δεν θέλησε να γεννηθώ πριν να έρθει το Πέμπτο Γένος στον κόσμο ή τουλάχιστον όταν θα έχει περάσει, έτσι ανήκω και εγω στην ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ που δεν θα πάψει να έχει συντρόφους της την δυστυχία, την αθλιότητα, την τρικυμία και οι Θεοί να δίνουν περίσσιες σκοτούρες κόπους και βάσανα”
Σύμφωνα με τον ΗΣΙΟΔΟ, πέντε είναι τα θνητά γένη των ανθρώπων, χρυσό, αργυρό,χάλκινο, ηρωικό και το τέλος το σιδερένιο, αυτό και το οποίο εμείς σήμερα ΟΛΟΙ μας ανήκουμε.
“Νύχτα και ημέρα οι άνθρωποι βασανίζονται και αφανίζονται καθώς οι Θεοί τούς έδωσαν έγνοιες πολλές και βαρειές.
Δεν έχει επικρατήσει το κακό.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ΠΟΤΕ. Υπάρχει ελπίδα, όμως τα καλά είναι ανάκατα με τα κακά και ποιος θα τα ξεχωρίσει; Ποιος θα βγει μπροστά; Ποιος θα σηκώσει το βάρος;
Το γένος έχει ΜΑΥΡΗ και ΣΚΛΗΡΗ καρδιά, όπως μαύρος και σκληρός είναι ό σίδηρος και ο ΖΕΥΣ με πόνο θα το καταστρέψει. Πότε;
Οταν τα παιδιά θα γεννιούνται με λευκούς κροτάφους, γερασμένα από την γέννα τους, χωρίς κίνητρο και όρεξη για τη ζωή.
Όταν δεν θα έχουν ίδια γνώμη και ίδιες σκέψεις με τους γονείς τους και δεν θα συμφωνούν σε τίποτα μαζί τους.
Όταν ή φιλοξενία, ή φιλία και οι οικογένεια δεν θα έχουν καμιά αξία.
Όταν οι γονείς θα αφήνονται, ανήμποροι, στην τύχη τους.
Όταν ή δικαιοσύνη θα βρίσκεται στα χέρια των ΙΣΧΥΡΩΝ.
Όταν ο όρκος δεν θα έχει καμιά ισχύ και ατιμώρητοι θα είναι οι υβριστές, οι επίορκοι και οι κακοποιοί.
Τότε θα συμβει το εξής, ή Αιδώς και ή Νέμεσις, με πρόσωπο καλυμμένο άπο την ΝΤΡΟΠΗ για να μην βλέπουν τα όσα συμβαίνουν, θα εγκαταλείψουν τους ανθρώπους και θα ανέβουν ψηλά στον Όλυμπο, εκεί όπου το κακό δεν υπάρχει, σμίγοντας με τούς άλλους αθανάτους θεούς".
Τι απο όσα περιγράφει ο Ησίοδος μπορουμε εμείς ολοι μας να ισχυριστούμε πως δεν υπάρχουν; όλα είναι ταυτόχρονα βίωμα αλλά και το δικό μας έργο.
Η “προφητεία” με ακρίβεια τείνει να επαληθευτεί, οι ονομασίες των πέντε γενεών καθώς και η σχέση τους με τα μέταλλα θέλουν να καταδείξουν σε εμάς την δική μας προσήλωση και προσκολληση στο φθαρτό υλικό στοιχείο της ζωής, μακριά απο πνευματικές αξίες.
Η γενιά των Ηρώων εχει παρέλθει οριστικά παρ αυτά όμως ο ΔΙΑΣ μέσα σε αυτό το δικό μας γένος διατήρησε την ελπίδα ως καθρέφτισμα του γένους των ηρώων. Το ΚΑΚΟ δεν μπορεί ποτε να νικήσει έτσι ο ΖΗΝΑΣ όρισε, αρκεί όμως εμείς να μην παραμένουμε αδρανείς και μακριά απο το καθρέφτισμα της γνώσης.


Αστεροπαίος

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

ΑΚΟΥΣΕ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ...

ΑΚΟΥΣΕ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, ΕΣΥ πού κατέχεις την γη με τη γαλανή χαίτη (τη θάλασσα), φίλε των ίππων πού κρατείς στα χέρια σου χαλκοφκιασμένη τρίαινα συ κατοικείς εις τα θεμέλια του πόντου πού είναι βαθύς, πού ταρακουνάς την θάλασσα και βροντάς, πού σείεις την γη με τα άφθονα κύματα και οδηγείς τέθριττπον άρμα και με θαλάσσια σφυρίγματα τινάζεις ψηλά το αλμυρό νερό….ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ σου έπαψαν πια μπροστάρη στη ΔΙΚΗ ΣΟΥ θάλασσα να σε τιμούν, η Σαλαμίνα το Αρτεμίσιο, η Μύκαλη έσβησαν από τις μνήμες των νεοελλήνων, τώρα ο Νικόλαος κρατά δειλά την τρίαινα του πολεμικού ναυτικού και σε αυτόν προστρέχει προς στήριξη.
Ελλάδα να έχεις αποδεδειγμένα την πιο αξιοθαύμαστη ιστορία ολάκερου του κόσμου, κάθε καρδιά η οποία χτύπησε και χτυπά στην πλάση ετούτη ΕΣΕΝΑ να λαχτάρισε και τη δική σου γνώση να γύρεψε όταν έμελε να προχωρήσει. ΟΛΟΣ ο ΚΟΣΜΟΣ να υποκλίνεται με θαυμασμό σε ότι εσύ δημιούργησες και όμως τα δικά σου παιδιά στην Ελλάδα να μην συνάντησαν και να μην άκουσαν ποτέ για την ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ και τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ.
Ο ένδοξος ΕΛΛΗΝΑΣ θεός της Θάλασσας ΠΟΣΕΙΔΩΝ «διώχθηκε» και τη δική του θάλασσα τώρα κρατούν οπαδοί της ερήμου, θρησκείας ξένης προς το γαλάζιο των ματιών της λατρεμένης Αμφιτρίτης. Η ερημοποίηση και απαξίωση της Ελληνικής Θεογονίας και κοσμογονίας συνεχίζεται, αγνώμονες πανίσχυρε βασιλιά της Θάλασσας ζώντας στην δική σου αγκαλιά, δεχόμενοι τα χάδια σου αλλά παραμένοντας πεισματικά δεμένοι σε ΞΕΝΕΣ ρωμαϊκές-βυζαντινές αξίες.
…Ω βασιλιά πανίσχυρε, αγιότατε, πολυτίμητε, πού χαίρεσαι με τους σεβαστούς μυστοπόλους και με τα Ιερά σεβάσματα είθε να είσαι ευμενής και να δείξεις την ευτυχία εις τους μυημένους.


Aστεροπαίος

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΟΙ FRIENDLY


Εκεί που προσπαθείς να κατανοήσεις την είδηση και την «ΔΡΑΣΗ» του φοιτητή απέναντι στην τηλεοπτική κάμερα, αδειάζοντας ένα σάκο σκουπιδιών στο γραφείο του καθηγητή του, εκεί ακριβώς έρχεται ένα ακόμη δεύτερος «σάκος σκουπιδιών», τούτη τη φορά από τους «friendly» συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, ιδίου με του φοιτητή, για το πόσα χρόνια, όχι παραπάνω από εκατό βέβαια κατά τον ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ, ότι οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ μιλάνε ελληνικά !!!
Τα ίδια ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ εναλλάσσονται σε μικρά και σε «μεγάλα» μυαλά, δείχνοντας πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σε ένα κόσμο ο οποίος δείχνει ανήμπορος να γεννήσει κάτι ανέλπιστα καλό. Αδιαφορώντας αλλά και πολεμώντας λυσσαλέα καθετί δημιουργικό, η αντίδραση των «παλιών» και αντιδραστικών τάσεων μιας χωματερής απόψεων η οποία χρόνια τώρα δέχτηκε προς σήψη καθετί ΕΘΝΙΚΑ ελπιδοφόρου παράγει σήμερα σάπιες και δύσοσμες ιδέες ακατάλληλες για την δημόσια υγεία, χωμένες σε μαύρες σακούλες!
Η Ελλάδα δεν είναι όμως ο ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ και η όμοιοι του καθώς και το «friendly» σύστημα το οποίο ευχάριστα τον καλύπτει.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλώσσα δεν έπαψε ποτέ να ηχεί εδώ σε ετούτα τα Άγια μέρη της Μακεδονίας, διατηρώντας ένα διαρκές «άκουσμα» των λόγων των αρχαίων Ελλήνων, μεταφέροντας το σύγχρονα στην κάθε εποχή.
ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ έχε μέσα στο κεφάλι σου ότι εσύ θέλεις, το αξίζεις, εφόσον όμως πάντα δεν προτρέχεις σε σχέση με αυτά που λες. Ετούτη η γλώσσα των ΘΕΩΝ που εσύ τώρα δανείζεσαι στην επικοινωνία σου, επινοήθηκε για να ξεχωρίσει τον άνθρωπο από τους «βάρβαρους», κάτι το οποίο εσύ τώρα δεν ξεχωριζεις. Η ΟΞΥΝΟΙΑ του λόγου και κατ επέκταση της σκέψης είναι κρυμμένη μέσα σε ετούτη την ΓΛΩΣΣΑ επιτέλους σταμάτα να την χρησιμοποιείς πάψε βαρβαρικώς και αφελώς προτρέχωντας να την μεταχειρίζεσαι…

Η ροή των γεγονότων της καθημερινότητας μας εναλλάσσεται σε βαθμό ανάλογο σε σχέση πάντα με το πόσο γρήγορα οι «πληροφορίες» ΗΧΟΥΝ στα αυτιά μας.
«Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα είμαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας» Οδυσσέας Ελύτης.

Αστεροπαίος

Ελλάδα είναι οι ΘΕΟΙ ΜΑΣ

Ελλάδα είναι οι ΘΕΟΙ της χωρίς εκείνους στιγμή δεν υπήρξε, παραμένουν και σήμερα για τον ανθρωπότητα οι «μεσολαβητές» ανάμεσα στην φύση και τον άνθρωπο. Ένας ΘΕΟΣ μας δεν είναι απλά ένα και μόνο ήχος μιας λέξης, αλλά περισσότερο για εμάς είναι μια αίσθηση, μια έννοια, ένας συμβολισμός. Η πληρότητα της φύσης ολόγυρα μας υπενθυμίζει σε εμάς την ύπαρξη των αιώνιων ΘΕΩΝ μας, ο συμβολισμός και ο απο-συμβολισμός παρέμεινε κυρίαρχο στοιχείο της σκέψης στην ΔΙΚΗ μας θρησκεία.
Αυτό επεδίωξαν ΕΚΕΙΝΟΙ για όλους μας, να ξεχωρίσουμε, σε ένα κόσμο ΣΗΜΑΣΙΩΝ δεν επιτρέπεται εμείς να διατηρούμε αδρανής τη σκέψη μας.
Ένας κόσμος, ένας πολιτισμός, μια κοινωνία,είναι στενά συνδεδεμένα με την θρησκεία, Ελληνικός πολιτισμός και η Ελληνική ΣΚΕΨΗ είναι μόνο οι Έλληνες ΘΕΟΙ μας.

Αστεροπαίος

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Όλγα ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Όλγα ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
τα ΗΡΩΑΣ στη συνείδηση του γένους των ανθρώπων και μετέπειτα ΘΕΟΣ.
Ο τίτλος που επινοήθηκε για την τουριστική προβολή του υπουργείου περιγράφει ΑΥΤΟΝ τον οποίο προσπαθούν οι ίδιοι ηθελημένα να ΚΡΥΨΟΥΝ, τον Μακεδόνα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.
Ο «θόρυβος» κάποια στιγμή κουράζει και σωπαίνει, η τάξη, η ηρεμία στο τέλος πάντα κρατούν τιμόνι στην τροχιά της ζωής. Είναι δύσκολο σήμερα για τους περισσοτέρους κατοίκους αυτής της χώρας να μπορέσουν ζώντας τις επιλογές τους και την απαξίωση προς κάθε τι ΕΛΛΗΝΙΚΟ άρα και ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ να μπορέσουν την τάξη οι ίδιοι να φέρουν, μια και ο καθένας μας μόνο σύγχυση και θόρυβο προκαλεί. Έτσι και πάλι ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στη σύγχρονη ιστορία μας, η τύχη αυτής της χώρας ακουμπά ευλογημένα και πάλι στους ΘΕΟΥΣ της και τα παιδιά των μύθων και της γνώσης, τους ΗΡΩΕΣ! Οι μύθοι υπήρξαν διότι γεννήθηκαν ΕΝ και ΔΙΑ μέσω αυτών άνθρωποι οι οποίοι άγγιξαν το ΘΕΙΟ και την ΑΚΡΙΒΗ γνώση, αυτήν που με αγνότητα καθοδήγησε κάθε ΕΝΑΝ ξεχωριστά χρίζοντας τον ΑΘΑΝΑΤΟ ήρωα, ο' τι σήμερα από εμάς απουσιάζει.
Ετούτη λοιπόν η προβολή του βίντεο ας είναι ΚΑΙ προς δική μας θέαση άσχετα για ότι έχει προορισμό ανθρώπους εκτός συνόρων, ας αρπάξουμε την ευκαιρία τώρα, ας σκεφτούμε ΟΛΟΙ εμείς ετούτες τις άγιες μορφές των ανθρώπων οι οποίες ΔΙΑ μέσω της νόησης πέτυχαν ότι σήμερα εμείς αναζητούμε στα σκοτεινά.
Γνώρισε την Ελλάδα, την Μακεδονία, τους ΘΕΟΥΣ, τους ΗΡΩΕΣ, τον Αλέξανδρο γιατί όλα είσαι ΕΣΥ, αν τους γνωρίσεις λεπτό δεν θα μπορείς χωρίς αυτούς, έτσι μόνο υπάρχει ελπίδα αλλά και λύση σε ο τι αναζητούμε!
Θεοί μύθοι και Ήρωες τρείς λέξεις που «δείχνουν» τον ελληνισμό και τον ΑΝΘΡΩΠΟ, αν υπάρχουν σήμερα ακόμη άνθρωποι...

Θλίψη αρχικά προκαλεί αλλά όχι αιφνιδιασμό, η διαπίστωση από την προβολή του βίντεο της νέας τουριστικής καμπάνιας του ΕΟΤ (ΘΕΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ) για την απουσία ενός ολοκλήρου ιστορικού χώρου του Μακεδονικού, από την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Οι θεοί, οι μύθοι και οι Ήρωες του Υπ. Τουρισμού της Όλγας Κεφαλογιάννη αγνοούν λυτρωτικά για τους ίδιους και τους όποιους «φίλους» τους πως ΕΝΑΣ άνθρωπος δια μέσω των ΜΥΘΙΚΩΝ κατορθωμάτων του χρίστηκε πρώ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ και ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ και ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Αρχικά όποιος ακούσει τις δύο αυτές λέξεις οι πρώτες σκέψεις θα σχηματίσουν στο μυαλό του εικόνες κυρίως της κλασικής εποχής (500πχ-350πχ) και μέσα σε αυτές τις σκέψεις πληθώρα ονομάτων ελλήνων φιλοσόφων και επιστημόνων αβίαστα θα προσκληθεί.
Την Ελληνική παιδεία και τα γράμματα κράτησε ιερό «φυλαχτό» της η ανθρωπότητα σε στιγμές που έπρεπε να προχωρήσει, κάθε δρόμος από πριν χαράχθηκε από ΑΥΤΟΥΣ, κάθε βήμα της ανθρωπότητας προς ΕΜΠΡΟΣ αυτοί ενέπνευσαν και στήριξαν, ετούτη την παιδεία που σήμερα εμείς εδώ και πολλά χρόνια δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε και οι περισσότεροι ούτε που γνωρίζουμε.
Οι νικητές γράφουν πάντα τις μικρές ιστορίες έτσι είναι ο νόμος του πολέμου και ο νικητής να επιβάλει πάντα την δική του νίκη σαν σωτηρία για τους υπολοίπους.
Ελληνική παιδεία και γράμματα για τους νεοέλληνες σήμερα σημαίνει 3 ιεράρχες (προστάτες των γραμμάτων) με τον επιβολή του νικητή και την άγνοια του νικημένου, χωρίς πλην ελαχίστων σήμερα ημών να γνωρίζουν πώς ΞΕΝΟΙ και ελαχίστως μορφωμένοι κατόρθωσαν να προστατεύουν κάτι το οποίο ΠΟΤΕ δεν είχαν, αυτοί οι οποίοι ξέσχισαν το «αλφάβητο» της γνώσης αυτοί τάχθηκαν μετέπειτα και προστάτες του!
Στην χώρα μας όπου τα πάντα εδώ πρώτα γεννήθηκαν εδώ και πάλι σε αυτήν σε παγκόσμια πρωτοτυπία και τα πάντα πέθαναν από την ασφυξία των ανθρώπων της «ερήμου». Η χειρότερη γενιά ανθρώπων που κατοικεί σήμερα στην Ελλάδα ανήμπορη να προσανατολιστεί προς σε καθετί καλό με πάθος σήμερα ζει μέσα στα δικά της σκοτάδια. «Η ελληνική σκέψη -γράφει ο Ι. Χρυσόστομος-επηρέαζε πολλούς χριστιανούς στον τρόπο ζωής αφαιρώντας τη δυνατότητα να κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών» ο ένας εκ των 3 ιεραρχών και μάλιστα με περίσσιο θράσος υβρίζει το κόσμημα της ανθρωπότητας Θείο Πλάτωνα και συνεχίζει πως «οι απόψεις των αρχαίων Ελλήνων περί Θεού, ΚΟΣΜΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΟΥ και ΗΘΙΚΗΣ είναι ξένες και ασυμβίβαστες με την διδασκαλία της Εκκλησίας»
Τα είπε ΟΛΑ περί ΘΕΩΝ, ΚΟΣΜΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΟΥ και ΗΘΙΚΗΣ οι δικές μας αξίες οι ελληνικές που ενέπνευσαν και στήριξαν κάθε άνθρωπο κάθε λαό, που συνέβαλαν έτσι ώστε ο άνθρωπος ΟΡΘΙΟΣ να ζήσει έναν ΥΠΑΡΚΤΟ παράδεισο, αυτόν της ΓΝΩΣΗΣ.
Θλίψη προκαλεί οι 3 υβριστές να είναι ταυτόχρονα και προστάτες, αλλά είπαμε πως ο νικητής γράφει τις μικρές ιστορίες, οι μεγάλες ΑΛΗΘΕΙΕΣ οι αιώνιες παραμένουν απέναντι τους, το αλφαβητάρι της γνώσης είναι εδώ, έτοιμο προς ανάγνωση σε όσους το επιζητούν...

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΓΙΝΑΝ ΦΩΣ...

"Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος(ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ) δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ' αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί"
Ι. Χρυσόστομος (Λόγοι κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35)
Όσα χρόνια και αν πέρασαν ετούτη η «άρνηση» δεν κατάφερε να κρυφθεί, όποια όπλα και αν τέθηκαν απέναντι ΤΟΥΣ δεν κατάφεραν να τους νικήσουν.
Πώς να πολεμήσεις το φώς;
Πως μπορεί το σκοτάδι να έχει θέση στην ανθρωπότητα όταν απλά εκ φύσεως δεν βιώνει υλική υπόσταση, διατηρώντας έτσι σαν μοναδική προϋπόθεση ύπαρξης αναπνοές μαυροφορεμένων «νάνων» ανθρώπων.
Στα σκαλοπάτια του φόβου αναρριχήθηκαν εκείνοι οι μικροί σκοταδιστές «της ερήμου» για να μπορέσουν να κρύψουν τον ΗΛΙΟ ΘΕΟ της γνώσης και να περιορίσουν την ανθρωπότητα σε συνθήκες σπηλαίου, δέσμια των προλήψεων και της δεισιδαιμονίας.
Ο Ελληνισμός αντιμετωπίστηκε και πολεμήθηκε πάντα από μικρούς ανθρώπους, οι φορείς του ελληνισμού οι ΕΛΛΗΝΕΣ μεταμορφώθηκαν σε αχτίδες φωτός φτάνοντας στα πέρατα της οικουμένης μεταφέροντας ΠΑΝΤΑ την θέρμη της γνώσης.
Κάθε αχτίδα ΦΩΤΟΣ η οποία σήμερα έστω και λίγο ζεσταίνει την ανθρωπότητα κρύβει μέσα της τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, θεούς και προγόνους.
Ο χρόνος τα πάντα ανατρέπει σήμερα η αύριο, εγώ ποτέ δεν υπολόγισα ότι ετούτη η ανατροπή θα γίνει στα δικά μου χρόνια ύπαρξης, όχι βέβαια, ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι. Αντλώ την δύναμη του να ΠΕΡΙΜΕΝΩ μέσα από το ΦΩΣ του ελληνισμού, στα χρόνια που ζω αλλά και σε εκείνα που δεν θα «υπάρχω», όσο ζω διατήρησα μέσα μου ετούτο το φώς, όσο μπόρεσα το κράτησα για εκείνα τα χρόνια που δεν θα υπάρχω.
...Η ΙΘΑΚΗ θα βρεθεί και πάλι!


Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ...

Ο ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ (-276) παρατηρώντας ένα πηγάδι κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου) διέκρινε πως μπορούσε να δει τον πάτο του χωρίς ίχνος παραμικρής σκιάς. Αυτό σήμαινε πως ο Ήλιος είναι κάθετα τοποθετημένος στο σημείο εκείνο, στη συνέχεια και τον επόμενο χρόνο την ίδια ημέρα επανέλαβε την μέτρηση αλλά σε διαφορετικό σημείο τώρα.
Οι γωνίες πρόσπτωσης του Ήλιου στα δύο διαφορετικά μέρη καθώς και η απόσταση των δύο σημείων στα οποία έγιναν οι μετρήσεις του έδωσαν με ακρίβεια το μήκος της γης!
Ο Ερατοσθένης έζησε στην Αλεξάνδρεια και βρέθηκε στους ίδιους χώρους σκέψης με τους Ευκλείδη, Αρχιμήδη, Απολλώνιο, Κόνωνα, Δοσίθεο και άλλα φωτεινά μυαλά. (Όλοι τους εργάστηκαν στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας).
Οι Έλληνες κατάλαβαν από πολύ νωρίς ότι η γνώση παράγεται μόνο σε σημεία στα οποία υπάρχει ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ γνωστικών ανθρώπων και τέτοια είναι οι ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ, δημιουργήματα ΘΕΩΝ.
Η συσσωρευμένη γνώση η οποία υπήρξε και στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ του -300 είναι αυτή η οποία εξυπηρέτησε τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Το μοίρασμα της ΓΝΩΣΗΣ τόσων ανθρώπων του Ελληνισμού γέννησε αλλά και μοίρασε ότι απολαμβάνει στις μέρες μας ο «σύγχρονος» άνθρωπος και ταυτόχρονα ήρθε να υπενθυμίσει προς εμάς την παντελή έλλειψη ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ της γνώσης σήμερα.
Τραγικά ΜΟΝΟΙ πια εμείς χωρίς το διαβατήριο της γνώσης στα δικά μας χέρια μοιάζουμε ανίκανοι να πορευτούμε προς το μέλλον, αφήνοντας ανεκμετάλλευτη τη «φοβερή» γνώση των προγόνων μας. Η εποχή η «δική μας» χαρακτηρίζεται από κάψιμο βιβλίων αλλά και γκρέμισμα κάθε λογής κέντρου συνάθροισης του γραπτού Θείου λόγου όπως είναι ο χώρος κάθε βιβλιοθήκης.
Ο Ερατοσθένης έζησε σε μια εποχή που πραγματικά κρατήθηκε από την αφάνεια του ανελέητου χρόνου χάρι σε αυτόν και στις συναναστροφές αυτού. Ο «φάρος» της Αλεξάνδρειας εκείνης ας είναι σε εμάς σήμερα ένα βιβλίο, ένα μικρό τρεμάμενο φως οι σελίδες του στο δικό μας μονοπάτι ας ρίχνουν τόσο φώς όσο είναι αρκετό για να φωτίσει τις ζωές μας...


Αστεροπαίος

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ=ΑΝΘΡΩΠΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ καλείται το σύνολο των “ιδιοτήτων” των Θεών και αποτελεί παρακαταθήκη την οποία κληροδότησαν προς την ανθρωπότητα. Η μοναδική διέξοδος πλεύσης της ανθρωπότητας σήμερα είναι ο ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, δηλαδή το σύνολο της απαραίτητης παιδείας και πορείας για να γίνει κανείς ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Σε ένα κόσμο που διαρκώς φθίνει, σε ένα κόσμο που αργοπεθαίνει μέσα σε χαοτική απαξία οι πολέμιοι του ελληνισμού κατορθώνουν να παγιδέψουν την ανθρωπότητα ανάμεσα στις συμπληγάδες του φόβου και της λύπης. Όσο ο άνθρωπος στο παρελθόν κρατήθηκε όρθιος, όσο κατάφερε να βηματίσει αυτό έγινε αντλώντας δύναμη μέσα από το ιερά βιβλία της γνώσης των Θεών μας, όσο ο άνθρωπος ξέφυγε από την ανυπαρξία του νικώντας την φθορά του χρόνου αυτό το έκανε διαμέσου του Ελληνισμού.
Η μοίρα των ανθρώπων είναι να φτάσουν τον Θεό, το τέλειο και το άφθαρτο αγαθό της γνώσης, όπως μόνο αυτός είναι και η διαδρομή ετούτη μόνο σε λόγο ελληνικό παρέχει “οδηγίες” προς τους διαβάτες. Ο ελληνισμός είναι ο ορισμός της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, δηλαδή δικαιοσύνη, δημοκρατία, ελευθερία, φιλοξενία, αγάπη, σεβασμός, αναζήτηση, τόλμη... αλλά και της ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ του ΠΡΟΜΗΘΕΑ.
Σήμερα ο προμηθέας του Ελληνισμού παραμένει αλυσοδεμένος και πάλι μα ο καιρός έχει ήδη κυλήσει και όπου είναι ο θεϊκός Ηρακλής μας θα περάσει και θα τον ελευθερώσει, είναι η ώρα του για να σταθεί και πάλι στα πόδια του, η γνώση αν και σήμερα δείχνει χαμένη, ξεχασμένη, σβησμένη και πάλι θα νικήσει.

Ότι οι Θεοί εδώ άφησαν δεν μπορεί να χαθεί, σε ένα κόσμο τον οποίο αυτοί ρυθμίζουν τίποτα δεν χάνεται, ότι αξίζει είναι πάντα και για πάντα ΕΔΩ και ο ελληνισμός είναι ΦΩΣ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ.


Αστεροπαίος

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Ζεί!

Ο βασιλιάς είναι σε θέση να ενώσει τους Έλληνες άλλη μια φορά, ίσως την πιο δύσκολη στιγμή της δικής μας ιστορίας. Όλοι μας πιστεύουμε, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, πως στις ανασκαφές του λόφου της Αμφίπολης ίσως να ξεκουράζεται ο μέγας Μακεδόνας βασιλιάς των Ελλήνων Αλέξανδρος.
Σήμερα είναι ο μόνος που μπορεί εμάς να οδηγήσει πάλι σε μάχες νικηφόρες, ένας «νεκρός» βασιλιάς αποδεικνύεται πως διαθέτει την δύναμη να μας ενώσει αλλά και την «αξία» ώστε κάθε μάχη να φέρει μόνο ένα αποτέλεσμα, την ΝΙΚΗ.
Ο έλληνας ο ατελέσφορα ριγμένος μέσα στην δίνη των σκοτεινών αιώνων του παρελθόντος δείχνει πως ακόμη και σήμερα μέσα του υπάρχει ένα κομμάτι άξιο μιας σπουδαίας κληρονομιάς και αυτό είναι η α-παίδευτη ΨΥΧΗ του.
Ας μην γνώρισε ποτέ τον Δεινοκράτη, ας μην γνώρισε ποτέ την Αμφίπολη, τις καρυάτιδες, τις σφίγγες, τους ρόδακες, όλες αυτές τις σημαντικές πληροφορίες, μέσα στην ψυχή του όμως εκεί σε μια άκρη διατήρησε μια φλόγα την οποία κράτησε αναμμένη με προσάναμμα ελάχιστων στιγμών λόγου πότε ο Αριστοτέλης, πότε ο Πυθαγόρας πότε ο Σωκράτης, ο Περικλής, ο Λυκούργος και άλλοτε ο Θεός της ιδέας του φωτός Απόλλωνας.
Ας πιστέψουμε σαν Έλληνες πως μπορούμε, ακόμη και αν ο βασιλιάς μας θελήσει λίγο ακόμη καιρό να ξεκουραστεί και δεν ξεπροβάλει από την Αμφίπολη, ας μην μας απογοητεύσει ετούτο. Εμείς ας προετοιμαστούμε σε ετούτο το λιμάνι από το οποίο απέπλευσε ο ίδιος το ταξίδι του ανθρώπου προς τον Θεό, ας ξεκινήσουμε σήμερα και εμείς, ας οδηγήσουμε τη μοίρα μας σε ένα καλύτερο αύριο, ας θέσουμε την Αμφίπολη λιμάνι και του δικού μας ταξιδιού και ας αποπλεύσουμε επιτέλους.
ΤΩΡΑ θα πρέπει να πείσουμε τον ΘΕΙΟ Αλέξανδρο πως εμείς μπορούμε να είμαστε μέρος του δικού του «στρατεύματος», πως μπορούμε να τον ακολουθήσουμε, να πολεμήσουμε, να κερδίσουμε τις «μάχες».
Το μέλλον το δικό μας ΖΕΙ πάντα στο παρελθόν μας και αν θέλουμε σαν λαός να προχωρήσουμε θα πρέπει πίσω να κοιτάξουμε. Ο Βασιλιάς μας είναι εδώ, δίπλα μας, μέσα μας, το «λιμάνι» της Αμφίπολης επίσης είναι εδώ, ο «στόλος» περιμένει το μόνο που σε εμάς απομένει είναι να στα καράβια να ανέβουμε και να σφίξουμε στα δικά μας χέρια τα κουπιά.
Ας κινήσουμε επιτέλους …


"Αστεροπαίος"

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ σε τι Θεό πιστεύουμε;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ σε τι Θεό πιστεύουμε;; Έχετε αναρωτηθεί αν η κακομοιριά και η δουλικότητά μας οφείλεται ακριβώς σε αυτό τον λόγο;
Έχετε αναρωτηθεί το μέγα κόλπο της θρησκείας; Μιας θρησκείας που υποδούλωσε ένα λαό και τον έκανε από παγκόσμιο ηγέτη του πνεύματος και των επιστημών (ακόμη και υπό Ρωμαίικη κατοχή)  δουλοπρεπή όχλο που αγωνιζόταν να μείνει πιστός στα αφεντικά του;
Η Χριστιανική θρησκεία χτίστηκε στις βάσεις της εβραϊκής. Μονοθεϊστική όπου ο άνθρωπος υπηρετεί τον Θεό, ζει για αυτόν, είναι ταπεινός του δούλος και τον προσκυνά μέχρι να πεθάνει, ελπίζοντας όλη του την ζωή ότι θα σωθεί από τις αμαρτίες του.
Εδώ βλέπουμε ότι εξ' ορισμού η Χριστιανική Θρησκεία στα χνάρια της Εβραίικης δηλώνει τον άνθρωπο ως ταπεινό υπηρέτη, χωρίς αυτόνομη προσωπικότητα, χωρίς το δικαίωμα της δημιουργίας μιας και είναι αυτός το δημιούργημα και το κατοικίδιο του Θεού.
Ο Μωυσής ως Εβραίος, ζώντας στην αυλή του Ραμσή του Β' του Μέγα Φαραώ των Αιγυπτίων, όταν η Αίγυπτος ήταν στην ακμή της και ήταν μορφωτικό και πολιτιστικό κέντρο του τότε γνωστού κόσμου, εκπαιδεύτηκε από τους καλύτερους της εποχής, διδάχθηκε την ιστορία και την Θρησκεία τόσο  των Αιγυπτίων όσο και των Ελλήνων. Εξ' ου και οι τόσες ομοιότητες της Παλαιάς Διαθήκης με την Ελληνική Μυθολογία.
Με λίγα λόγια τόσο ο Εβραϊσμός όσο και ο Χριστιανισμός και ο μουσουλμανισμός φτιάχτηκαν έτσι ώστε να υποτάσσουν την μάζα στην αέναη ηγεμονία των εκάστοτε ηγεμόνων τους.
Και για του λόγου το αληθές η χριστιανική θρησκεία που τόσο λατρεύουμε εμείς οι Έλληνες εδώ και 2000 χρόνια είναι η θρησκεία της απόλυτης ιεραρχίας. Ο Θεός ο ανώτατος άρχοντας τους σύμπαντος με τις στρατιές των Αγγέλων. Οι Άγιοι, οι Ιεράρχες, οι  Βασιλείς και τέλος κάτω χαμηλά η μάζα. Μία μάζα φοβισμένη ότι αν παραστρατήσει από τις εντολές της ιεραρχίας της αξίζει η τιμωρία, η αιώνια τιμωρία μέσα στην πυρά.
Κατανοείτε ότι ο άνθρωπος γεννιέται ένοχος; Ότι μια ζωή είναι τρομοκρατημένος να υπακούει; Γαλουχείται με την πειθαρχία της θρησκείας για να υποταχθεί αργότερα και σε όλη του την ζωή στον άνθρωπο.
Θα μου πείτε ότι δεν είναι έτσι, κι ότι ενίοτε επαναστατεί, εξεγείρεται, αποφασίζει για την ζωή του;
Λάθος. Γιατί στην ουσία ποτέ δεν εξεγέρθηκε. Επαναστάτησε για το φαγητό; Ναι. Επαναστάτησε για μια στέγη; Ναι. Δεν επαναστάτησε όμως ποτέ αληθινά για το πνεύμα του, για την ψυχή του. Γιατί η πραγματική Ελευθερία του ανθρώπου βρίσκεται στο πνεύμα και την ψυχή.
Στην Χριστιανική θρησκεία λέει ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο "καθ' εικόνα και ομοίωσιν". Δηλ του έδωσε την μορφή του, το πνεύμα του και την ψυχή του. Ή αυτό είναι αλήθεια, οπότε ο Θεός είναι σαν και μας με τα ίδια προτερήματα και ελαττώματα οπότε δεν έχει δικαίωμα να μας δικάσει, ή αυτό είναι ψέμα, μια ψευδαίσθηση που τοποθέτησαν οι δημιουργοί της θρησκείας για μια κάλπικη υπεροψία στα υποδουλωμένα πλήθη. Διαλέξτε.
Σκέψου αγαπημένε μου Έλληνα. Τι ήταν και τι είναι ο Εβραϊσμός; Τι παιδεία, τι πολιτισμό, τι τέχνες πρόσφερε στην Ανθρωπότητα; Πέρα από τον Θεό το χρήμα και την δύναμη, με τι άλλο ασχολείται ο άνθρωπος μέσα στην εβραϊκή θρησκεία.
Και εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός. Τα κοινόβια. Η λατρεία σε ένα και μοναδικό Θεό. Αν δεν υπήρχε στον κόσμο ο Ελληνισμός να ενσωματωθεί, να πάρει από τις τέχνες του, τον πολιτισμό του, τα ήθη και τα έθιμά του, πόσο θα μπορούσε να διαδοθεί στην Ανθρωπότητα; Πόσο θα μπορούσε να αντέξει στο πέρασμα των αιώνων σαν μια ξερή θεωρία λατρείας αλλά και τρόμου για ένα πανίσχυρο Θεό.

Το διαβάσαμε στο αγαπημένο 
http://enneaetifotos.blogspot.gr/2014/08/blog-post.html

 

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

ΕΖΗΣΕ ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΣ!

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ...Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

Σαν σήμερα στην Λακεδαίμονα στις 23 Ιουλίου ημέρα Πέμπτη του έτους 1942 (ή όπως ο ίδιος θέλησε την ογδόη Εκατομβαιώνα του δεύτερου έτους της 679 Ολυμπιάδας) γεννήθηκε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ταράζοντας μετέπειτα αλλά και σήμερα την ανυπαρξία των δικών μας χρόνων με τον πνεύμα και τον λόγο του.
Λιγότεροι απ ότι σήμερα, γνώριζαν τον σπουδαίο ΕΛΛΗΝΑ πριν τον θάνατο του, η γνωριμία με τους περισσοτέρους έγινε με τρόπο παράδοξο και σίγουρα αποτελεί μέρος ενός σχεδίου του μεγάλου φιλοσόφου. Όπως ο ίδιος άλλωστε έγραψε λίγο πριν την κάθοδο στον Αδη απευθυνόμενος προς την κόρη του «Φεύγω αυτοθέλητα, αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης…»
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ «ΕΖΗΣΕ ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΣ» είχε όμως μια ΦΛΟΓΑ μέσα του η οποία άσβεστη παραμένει και στις μέρες μας με στόχο να πυρώσει τη λάσπη του πνεύματος και να τη μετατρέψει σε ισχυρό πηλό γνώσης. Κατέκτησε σε μεγάλο βαθμό την αυτογνωσία, έτσι κατέστη φυσιολογικά πια έρημος και ισχυρός, τόσο ισχυρός όπως μόνο ένας φιλόσοφος και ένας ήρωας το μπορούν.
Να ζήσεις ΑΠΛΑ, ΣΕΜΝΟΠΡΕΠΑ, και ΤΙΜΙΑ, όπως σε ΔΙΔΑΞΑ είναι η παρακαταθήκη των ιδεών του προς τα «παιδί» του αλλά και στους μαθητές του. Ακόμη θα ορίσει την ΑΓΑΠΗ (γράφοντας στα «Ελληνικά») σαν την υποταγή απέναντι στην φυσική και ηθική τάξη, καθώς επίσης θα θυμίσει σε εμάς όλους πως ΈΛΛΗΝΑΣ θα πει (όπως θα γράψει στο τελευταίο του βιβλίο τη Γκέμμα) ότι όσο ζεις να δοξάζεις τον Ήλιο και τον Άνθρωπο!
Η υπέρτατη στιγμή βίωσης ενός μαθητή απέναντι στην γνώση είναι ένας Δάσκαλος σαν ΕΣΕΝΑ.
ΛΙΑΝΤΙΝΗ σε αγαπάω!


Aστεροπαίος

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2014

Στιγμές του χρόνου σε «πρόθυμη αιχμαλωσία» περιλαμβάνουν οι παρακάτω φωτογραφίες και δεν είναι αποτέλεσμα μιας επαναστατικής δικής μου διάθεσης απέναντι στο φθοροποιό χρόνο, αλλά αντιθέτως θέλω να υμνήσω και να ευχαριστήσω τον χρόνο για το ότι αυτός σε εμένα πρόθυμα έδωσε.
Οι φωτογραφίες είναι από τα προμήθεια 2014 τα οποία και διαδραματίστηκαν στις άκρες των ποδιών των Θεών μας, εκεί στον Λιτόχωρο του Ολύμπου στην αιώνια κατοικία τους. Όσοι βρεθήκαμε εκεί (και ήμασταν πολλοί) νομίζω πώς μόνο ένα στόχο θέσαμε, να μπορέσουμε να κρατηθούμε για λίγο στην αγκαλιά τους.
Σαν μικρά παιδιά που παίζουν ευχάριστα το «παιχνίδι» τους εμπρός στα μάτια των γονιών τους και κάποια στιγμή μετά από ώρα πια κουρασμένα θέλουν να ξαποστάσουν και επιζητούν  την επιβεβαίωση της αγάπης με μια σφιχτή αγκαλιά.
Ότι διαδραματίστηκε εκεί στον Όλυμπο ετούτο το σκοπό εξυπηρέτησε, μια ΑΓΚΑΛΙΑ! Αυτή η ζεστή αγκαλιά είναι «κρυμμένη» σε αυτές τις φωτογραφίες και πάντα έτσι θα πρέπει να την ζούμε όταν τις αντικρίζουμε.
Ότι σαν άνθρωποι ζητούμε και επιδιώκουμε να ζήσουμε είναι ψηλά βαλμένο από τους Θεούς, μπροστά μας, αλλά ψηλά όμως, ΟΛΕΣ οι αξίες τις οποίες επιζητούμε κατά τέτοιο τρόπο από αυτούς ορίστηκαν, διότι  θέλησαν τον άνθρωπο «ΟΡΘΙΟ» να τις αναζητεί και με μάτια ΨΗΛΑ στραμμένα, εκεί να στοχεύει, με αγώνα και κόπο γνώσης να κατακτά καθένας τον δικό του «Όλυμπο». Ρυθμιστές αυτής της άνω πορείας τέθηκαν από τους Ολύμπιους οι Μούσες οι Ολυμπιάδες, συγκάτοικοι του Ολύμπου ορίστηκαν κατά τον εξής τρόπο, την δική μας διαδρομή να λαμπρύνουν.
Πως μπορείς να μην τα δεις ΟΛΑ αυτά μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες τυφλός θα πρέπει  να είσαι  ή να κοιτάς αλλού…

Αστεροπαίος


Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Η ΛΕΞΗ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΕΠΙ 1.500 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ!


Του Θωμά Ηλιόπουλου*
Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του +4ου αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται.
Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.
Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνοι». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας.
Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος. Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά.
Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μάς βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;
Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται.
Ως ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού. Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε το 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μάς ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:
Αυτό το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.
Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ας σκεφτούμε ΟΜΩΣ τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!
*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.

Το είδαμε στο αγαπημένο
http://enneaetifotos.blogspot.gr/2014/06/1500.html
 

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

AΘΗΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ

THΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΑΓΛΥΦΟ
Πῶς ἀκούμπησες ἄπραγα τὸ δόρυ;
Τὴ φοβερή σου περικεφαλαία
βαριὰ πῶς γέρνεις πρὸς τὸ στῆθος, Κόρη;
Ποιὸς πόνος τόσο εἶναι τρανός, ὦ Ἰδέα,
γιὰ νὰ σὲ φτάση! Ὀχτροὶ κεραυνοφόροι
δὲν εἶναι γιὰ δικά σου τρόπαια νέα;
Δὲν ὁδηγεῖ στὸ Βράχο σου τὴν πλώρη
τοῦ καραβιοῦ σου πλέον πομπὴ ἀθηναῖα;
Σὲ ταφόπετρα βλέπω νὰ τὴν ἔχη
καρφωμένη μία πίκρα τὴν Παλλάδα.
Ὤ! κάτι μέγα, ἀπίστευτο θὰ τρέχη …
Χαμένη κλαῖς τὴν ἱερή σου πόλη
ἢ νεκρὴ μέσ᾿ στὸ μνῆμα καὶ τὴν ὅλη
τοῦ τότε καὶ τοῦ τώρα, ὠιμένα! Ἑλλάδα;
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ1896

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Η αγάπη είναι το κλειδί της πύλης

Σήμερα «κοντά» στις τέσσερις χιλιάδες χρόνια μακριά από τον Όμηρο βιώνουμε τη μοναξιά μας. Πόσο μόνος μπορεί να αισθάνεται κάποιος παραμένοντας ακόμη δεμένος στις σκέψεις εκείνων;
Χιλιάδες χρόνια μακριά από τους Ηρωες Αχιλλέα, Οδυσσέα, Ηρακλή, τον Θησέα, ο μινώταυρος δείχνει ανίκητος χωρίς την Αριάδνη, στην οδύσσεια του χρόνου καταφέρνει να σαρώνει οτιδήποτε ικανό θα μπορούσε να γεννήσει ένα Ηράκλειο άθλο ζητώντας όλο και περισσότερα από ένα λαό που μετεβλήθη από γεννήτορας ιδεών σε «βάρβαρο» αποκλείοντας τα δώρα τους.
Η αγάπη είναι το κλειδί μιας πύλης η οποία έμεινε για αιώνες κλειστή, η αγάπη για κάθε έλληνα, ήρωα, Θεό, είναι  το κλειδί των δικών μας ημερών, στη χώρα της ιδέας του φωτός οι άνθρωποι ξέχασαν τις μέρες που η γνώση έλαμπε σαν τον ήλιο φωτίζοντας και οδηγώντας εκείνους τους ανθρώπους.
Αν θέλεις να κάνεις κτήμα το «καλό» έλεγε ο Θείος Σωκράτης απαραίτητο είναι να συναναστρέφεσαι και να το επιζητάς εκεί όπου υπάρχει, αν θες όμως να γίνεις Ήρωας πρέπει απαραίτητα τότε να συναναστρέφεσαι με αξίες τέτοιες που τροφοδοτούν τους Ήρωες. Ο Όμηρος τώρα κινδυνεύει από τον νεοέλληνα ο οποίος είναι γεμάτος αποστροφή και αδιαφορία, τοποθετείται εχθρικά -εκούσια παρασυρόμενος - σε όποιο στόμα μπορέσει πέρα από το φράκτη των δοντιών να προφέρει λίγους από τους στίχους του, προσδεμένος σε δοξασίες μακριά του Ηροδότου αρνείται ότι μπορεί να τον εξυψώσει.
Ζώντας στην Ελλάδα σήμερα πρέπει να αρνείσαι οτιδήποτε έχει σχέση με την κοσμοθέαση αυτών των ανθρώπων (θρησκεία και όχι μόνο) για να μπορέσεις να γίνεις αποδεκτός από ένα σύνολο ανθρώπων πλειοψηφικό βέβαια που όμως παραμένει ξένο προς τις Σωκρατικές αρχές. Ένα λαό που ποτέ δεν γνώρισε έναν Επαμεινώνδα, Αλκιβιάδη, Θεμιστοκλή, Μιλτιάδη, Πλούταρχο….πέρα και μόνο από τον ήχο της προφοράς των ονομάτων.  Ένα λαό που δεν έχει σαν στόχο να επισκεφτεί μέρα ανάπαυλας ένα ενεργειακό χώρο όπως οι Δελφοί, Θερμοπύλες, Μίεζα Σχολή Αριστοτέλους, Ιωρον, Βοτιαία ... ένα λαό που μετέβαλε τις σκέψεις του πια σε «αχίλλειο πτέρνα» πεθαίνοντας καθημερινά και βουλιάζοντας στην ανυπαρξία του.
Ναι ΛΑΤΡΕΥΩ τον Θείο Πλούταρχο και δεν θεωρώ πως κάνω κάτι ξεχωριστό πέρα από μια φυσική διαδρομή μου απέναντι σε ένα ποτάμι γνώσης. Κολυμπώ στα νερά του και νοιώθω ευεργετημένος από την επαφή μου μαζί τους, απολαμβάνω τις προσκρούσεις εκατέρωθεν της κοίτης αλλά συνεχίζω το ταξίδι της ζωής μου απολαμβάνοντας καθημερινά τα δώρα που χαρίστηκαν. Το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να μη φοβηθώ και πως μπορεί να γίνει όταν σε ετούτα τα νερά έπλευσε ένας Ξενοφών, Αχιλλέας, Αλέξανδρος… και τόσοι άλλοι μα ακόμη και αν πνιγώ αν υπάρχει αυτή η στιγμή πάλι ευτυχισμένος είμαι για όσο μπόρεσα ετούτα να χορτάσω...

Αστεροπαίος

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Ορφικός ύμνος Απόλλωνος

Ελα, ώ μακάριε Παιάν, πού εφόνευσες τον Τιτυόν, Φοίβε Λυκωρέα, Μεμφίτη, συ πού τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, ό παρέχων ευτυχίαν. πού έχεις χρυσήν λύραν καί έχεις σχέσιν με τα σπέρματα, ό προστάτης των καλλιεργητών, ό Πύθιος, ό Τιτάν, ο Γρύνειος. ό Σμινθεύς, ό φονεύς του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντις, ό άγριος, ό θεός πού φέρει το φως, ό αγαπητός, ό ένδοξος νέος συ πού είσαι ό ηγέτης των Μουσών, ό αρχηγός του χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβόλος ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό αγνός, ώ ανακτά της Δήλου, πού το μάτι σου, το φωτίζον τους ανθρώπους, βλέπει τα πάντα, συ με την χρυσή κόμη, πού μας δίδεις προφητικές καθαρές φωνές καί χρησμούς, άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά· διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα καί από επάνω βλέπεις την ευτυχισμένη γη καί από κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας, πού έχεις για μάτια τα άστρα, βλέπεις τις ρίζες (τα θεμέλια), και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου (κάτω από τα μάτια σου)· εσύ φροντίζεις για την αρχή καί το τέλος, καί κάνεις να θάλλουν τα πάντα· εσύ συναρμόζεις κάθε πόλον με την κιθάραν, πού έχει μεγάλον ήχον άλλοτε μεν βαδίζων προς τα τέρματα της νεάτης (της κατωτάτης χορδής), άλλοτε πάλιν προς την ύπάτην (την ύψηλοτάτην χορδήν), άλλοτε δε συμμειγνύων κάθε πόλον είς την Δωρικήν διακοσμησιν (διάταξίν). Διαχωρίζεις τα διατηρούμενα είς την ζωήν φύλα συγκεράσας δια της αρμονίας την παγκόσμιον μοίραν των ανθρώπων (την μοίραν τήν θέσιν των ανθρώπων είς όλον τον κόσμον)· άνέμειξες εξ ίσου καί με τα δύο (καί με την νεάτην καί με την ύπάτην) τον χειμώνα καί το θέρος, διεχώρισες δε τον χειμώνα είς υπάτας καί το θέρος με τάς νεάτας καί έσχημάτισες το ώραίον Δωρικόν άνθος του πολυαγαπημένου έαρος
Εξ αυτού οι άνθρωποι σε καλούν με την επωνυμίαν ανακτά Πάνα θεόν με δύο κέρατα, πού αφίνεις τα σφυρίγματα των ανέμων και γι αυτό κρατείς την σφραγίδα, που δίδει τον τύπον εις όλον τον κοσμον (πού διαπλάσσει όλον τον κοσμον) άκουσε με μακάριε, και σώσε τους μεμυημένους με την ικετευτικήν φωνήν (που σε ικετεύουν).


Τρίτη 29 Απριλίου 2014

ΕΥΡΩΠΟΣ & ΠΑΛΑΤΙΑΝΟ

O πολιτισμός ενός λαού δεν περιέχεται μόνο στο παρελθόν του αλλά και στον τρόπο με τον οποίο το αντιλαμβάνεται και το διαφυλάσσει. Ο πολιτισμός δεν είναι μια αρχαία έννοια αλλά πράξεις και ενέργειες δικές μας σήμερα. Σε ένα νομό όπως το Κιλκίς οι επισκέψιμοι (;) αρχαιολογικοί χώροι από τους πλέον σημαντικούς βρίσκονται σε κατάσταση απαξίωσης τόσο από τις αρχές αλλά και περισσότερο από τον κόσμο, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπόρεσε ποτέ να τα αγαπήσει και κατ επέκταση να τα προστατέψει, διότι απλά ποτέ δεν τα γνώρισε, έτσι παρέμειναν ξένα προς αυτόν.  Νοιαζόμαστε για πατρίδες, είτε αλησμόνητες, είτε χαμένες όπως και να το πεις και πολύ καλά κάνουμε, ενώ δεν δείχνουμε ευαισθησία και την παραμικρή ανησυχία για ένα χώρο που φιλοξενεί εμάς σήμερα.
Ο Ευρωπός και το Παλατιανό σε πείσμα των σκοτεινών χρόνων που ζούμε παραμένουν δίπλα μας, ξεπροβάλλοντας είτε πέτρες, ιερά και αρχαίοι τάφοι ανάμεσα από χορταριασμένα σπαράγματα, θριαμβευτές με τα χέρια ψηλά όχι για βοήθεια αλλά νικητές της αιωνιότητας. Αναζητούν ανθρώπους να αγκαλιάσουν και να τους καλωσορίσουν απέναντι σε ένα πολιτισμό φρουρό ( ί ω ρ ο ν) που άγγιξε το θείο και με φήμη ακέραιη μέσα από ένα Όμηρο (Τροία και Παίονες).
Δεν μπορείς να απαξιώνεις έτσι ολόκληρες γενιές προγόνων και απλά ήρεμα να συνεχίζεις την ζωή σου δεν γίνεται. Δεν μπορείς και δεν πρέπει να μην φέρεσαι με σεβασμό στη χώρα της Παιονίας της Κρηστωνίας και να μη τιμάς όσο πρέπει αυτό το οποίο βρήκες παρακαταθήκη. Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι σήμερα πλήρως εγκαταλειμμένοι, η Ομηρική γνώση στερεμένη πια δεν οδηγεί τα βήματα πλην ελαχίστων εκεί στα ιερά. Απαξιώσαμε οι Κιλκισιώτες ότι πολύτιμο είχαμε κρυφτήκαμε, φοβηθήκαμε την λάμψη του, αποτραβηχτήκαμε σιγά-σιγά από το μερίδιο της γνώσης, αποβάλαμε τον δυναμισμό, την ευθύνη, τον σεβασμό, την τιμή!
Το μέλλον μας είναι εκεί στο Παλατιανό στο χαμένο ιερό του Διονύσου εκεί που ο άνθρωπος ανακάλυψε το μεγαλείο της ζωής αλλά και του θανάτου στον κούρο του  Ευρωπού.
Η απόλυτη ισορροπία της ζωής και του θανάτου είναι η γνώση !

Αστεροπαίος

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Pedro Olalla σε αγαπάμε!!!

Σε αυτή την αγκαλιά χωράνε όλοι, το ελληνικό πνεύμα είναι ο σκεπτόμενος νους της ανθρωπότητας. Ο Pedro Olalla ισπανός ελληνιστής συγγραφέας και φιλόλογος δίνει τον «δικό» του αγώνα για τον ελληνισμό.
Ο ελληνισμός δεν έχει γεωγραφικά όρια τέτοια έτσι ώστε να μπορείς να τα προσδιορίσεις, αλλά ούτε και περιορίζεται, η Ελλάδα του Pedro δεν μπορεί να κατακτηθεί είναι ανίκητη σε κάθε μάχη και είναι ταγμένη απέναντι στον ανθρώπινο χρόνο μόνο να γοητεύει και να κατακτά δια μέσω του έρωτα την γνώση.
Η Ελλάδα του Pedro Olalla είναι η «μητέρα των ανθρώπων» σε αυτήν οφείλουμε τα πάντα όχι απλά και μόνο από σεβασμό σε κάτι αρχαιότερο ως προς τον χρόνο, αλλά διότι παραμένει ακόμη και στις μέρες τις δικές μας σαν η ΝΕΩΤΕΡΗ «σκέψη» από όλες! Ο συνδυασμός ετούτος είναι ανυπέρβλητος θεϊκός και δεν απαιτεί κόπο για να το κατανοήσει ο καθένας μας. Η καθημερινότητα μας ακόμη και σήμερα ακουμπά σε εκείνη την γνώση, η πορεία μας και ο δρόμος μας είναι οι σκέψεις-γνώση των προγόνων εκείνων, η μελέτη και η κατανόηση τους είναι ο νους, είναι αυτό που θέλουμε να πάμε η κατεύθυνση του δρόμου.
Ο Pedro Ollala έχει νου σαρωμένο κυριολεκτικά από την ελληνική διανόηση και σαν Απολλώνια αχτίδα γνώσης προσπαθεί να φωτίσει είτε στη χώρα του ακόμη περισσότερους ανθρώπους είτε στην Ελλάδα που δυστυχώς σήμερα παραπαίει…

Pedro Olalla σε αγαπάμε!!!

Aστεροπαίος.

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

ΧΡΗΣΜΟΣ = ΦΩΣ

ΧΡΗΣΜΟΣ = ΦΩΣ
O ΘΕΟΣ του φωτός δίνει απαντήσεις στα ανθρώπινα προβλήματα με την βοήθεια των χρησμών, κάθε χρησμός είναι κατά τέτοιο τρόπο διατυπωμένος ώστε να ερμηνευτεί ανάλογα και πάντα σε σχέση με τις ΓΝΩΣΕΙΣ αυτού που τον δέχεται.
Στον πρόναο του ναού Απόλλωνα στους Δελφούς υπήρχε η παραίνεση του «γνώθι σαυτόν» η κορυφαία ΑΛΗΘΕΙΑ δοσμένη από έναν αληθινό ΘΕΟ, ένα χρησμός παρακαταθήκη για ΟΛΟΥΣ μας.
Τον χρησμό αυτό κλήθηκαν να ερμηνεύσουν στις ζωές τους όλοι οι έλληνες φιλόσοφοι της «αρχαιότητος» στο γνωστικό επίπεδο το οποίο βρέθηκαν μυημένοι στον χρησμό ετούτο είναι αυτό που σήμερα κρατά ζωντανές τις σκέψεις τους, τις ιδέες τους, την αναγνώριση τους. Η προτροπή του παραγγέλματος είναι το έναυσμα της αναζήτησης της αλήθειας αρκεί η ψυχή του καθενός να είναι σε θέση να το προσπαθήσει και να μην το φοβηθεί.
Ποιος αναζητά σήμερα την αλήθεια άραγε; Ελάχιστοι!
Το βόλεμα του μυαλού συνεχίζεται, παγιδευμένο σε αδιέξοδες σκέψεις χωρίς ελπίδα ανάκαμψης, στηριζόμενο πρωτίστως και κυρίως στην δική του αδιαφορία αλλά και σε όσα εύκολα μπορούν να «βρεθούν».
Ένα μυαλό που δεν έχει διδαχθεί τον τρόπο να ανα-ζητά όσα οδηγούν στο φώς καθιστώντας έτσι επίκαιρο και το δεύτερο παράγγελμα του ΘΕΟΥ στους Δελφούς το «μηδέν άγαν» τίποτα υπερβολικό, είναι αυτό που ίσως κάποια στιγμή μας ταρακουνήσει απο τα σκοτάδια της υπερΒΟΛΙΚΗΣ αδιαφορίας απέναντι στη γνώση, την αλήθεια, το φώς, τις πανάρχαιες αξίες ενός λαού με θεική καταγωγή


Αστεροπαίος

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Η γιορτή της ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ


Η εαρινή ισημερία η οποία θα ξεκινήσει αύριο (20.03.14) σφραγίζει και τυπικά το τέλος του χειμώνα.
Το φώς θα νικήσει το σκοτάδι, η μέρα μεγαλώνει και σύμφωνα με την παράδοση μας η Περσεφόνη κρατώντας ένα ρόδι επιστρέφει από τον κάτω κόσμο και τον Αδη στη μητέρα της Δήμητρα σηματοδοτώντας την αρχή της ΑΝΟΙΞΗΣ.
Ο Πλούτωνας της έχει χαρίσει ένα ρόδι κατά την επιστροφή της το οποίο συμβολίζει την γονιμότητα και την αφθονία, η ώρα του μεγάλου ύπνου
η οποία έχει συμβεί τον χειμώνα παίρνει τέλος για να έρθει η αναγέννηση της φύσης μέσα από την μήτρα της μάνας γης.
Οι πρόγονοι μας πάντα μέσα από «Θείους μύθους» προέτρεπαν τον ΈΛΛΗΝΑ μέσω της γνώσης να αποσυμβολίσει και να φανερώσει την αλήθεια, τόση ΟΣΗ και η αξία της γνώσης την οποία είχε κατακτήσει.
Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ συμβολίζει την ΨΥΧΗ του ανθρώπου που κατέπεσε και ενσαρκώθηκε στη Γη. Η περιπέτεια της Περσεφόνης μας αποκαλύπτει την ιστορία της ψυχής στο κόσμο της ύλης και τις περιπέτειες της σε αυτόν και την επάνοδο της στον κόσμο του πνεύματος τον οποίο συμβολίζει η Δήμητρα (Ελευσίνια), μέσα από την διαδικασία της ωρίμανσης και της παραμονής στον κάτω κόσμο.
Ο εξαγνισμός και η καθαρότητα της ψυχής μας από ιδέες άγκυρες και σκουριασμένες, η ανεύρεση αξιών και ιδανικών είναι το αυτό το οποίο ζητούμε σήμερα σκεφτόμενοι πως ο μόνος τρόπος να προχωρήσουμε στο μέλλον είναι να αντλήσουμε την γνώση από το ΘΕΙΟ παρελθόν μας.


Αστεροπαίος

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Η ΓΛΑΥΚΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ


Η κουκουβάγια  το ιερό πουλί της Θεάς Αθηνάς, αποτελεί σύμβολο σοφίας,  σύνεσης, αλλά και της πόλης των Αθηνών. Ως ιερό πουλί της Αθηνάς ονομάζεται «Γλαύκα», καθώς ένα από τα προσωνύμια της Θεάς  της Σοφίας ήταν «γλαυκώπις», λόγω των σπιθιροβόλων γαλάζιων ματιών της. Η Γλαύκα συμβολίζει την σοφία,  διότι είναι νυχτόβιο πτηνό το οποίο έχει εξαιρετική όραση ακόμα και στο σκοτάδι. Έχει την φυσική συνεπώς ιδιότητα  να βλέπει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων»,  εκεί που άλλοι αδυνατούν λόγω του σκότους.
 Συμβολίζει κατ' αυτόν τον τρόπο την «σοφία»  που  αφορά  την  μετουσίωση της  απλής γνώσης σε βίωμα,  πνευματικότητα και στάση ζωής. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί  μόνο μακριά από το φως της ημέρας και την φασαρία («εις εαυτόν διείσδυση»),  όταν ο άνθρωπος απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να ανακαλύψει  την αυτογνωσία, την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων, και την Θεία του υπόσταση.
Για αυτό τον λόγο και «η γλαύκα της Αθηνάς πετάει μόλις η μέρα γείρει προς την δύση της...». Δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο, πως οι «μυήσεις» κατά την διάρκεια των μυστηριακών τελετών γινόταν πάντα νύχτα κάτω από το φως των δαυλών.
 Δεν είναι επίσης τυχαίο πως  επιλέχθηκε (την δεκαετία του 1960), ως σήμα  του Ελληνικού Οργανισμού Εκδόσεων σχολικών διδακτικών Βιβλίων (1).
Ψιλά γράμματα αυτά για τους περισσότερους βέβαια, και εν κατακλείδι δεν γνωρίζω κατά πόσο ο συγκεκριμένος συμβολισμός  του Ο.Ε.Δ.Β.,  ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα....
Όπωςεπισημαίνει μάλιστα  ο δάσκαλος Γιώργιος Τρούλης (2) στην πραγματικότητα το πτηνό που χρησιμοποιούσε  ως σήμα  του Ο.Ε.Δ.Β, δεν είναι μία Κουκουβάγια αλλά ένας.... Μπούφος. Αυτό είναι εύκολα διακριτό στην εικονογράφηση των δύο αυτών  πτηνών. Στο κεφάλι του μπούφου σχηματίζεται ένα είδος αυτιών από φτερά, εν αντιθέσει με την κουκουβάγια, στης οποίας το κεφάλι δεν υπάρχει αντίστοιχος σχηματισμός.
Αυτή τη λεπτομέρεια την γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, αφού το αρχαίο Αθηναϊκό τετράδραχμο του -5ου αιώνα φέρει την εικόνα της κουκουβάγιας χωρίς αυτά τα «αυτιά».
 Αντίγραφο του Αθηναϊκού τετράδραχμου υπάρχει στο νόμισμα του Ελληνικού ενός ευρώ.
Παρατηρήστε και συγκρίνετε το σήμα του Ο.Ε.Δ.Β. με αυτό του ευρώ. Η διαφορά είναι εμφανής. Ο συμβολισμός άραγε;
1) Ο  Ο.Ε.Δ.Β καταργήθηκε το 2012 μετά από νομοσχέδιο που είχε ψηφιστεί τον Μάιο του 2011 (Νόμος 3966/2011), με σκοπό τον «ορθολογικό εκσυγχρονισμό των επιστημονικών οργάνων που υποστηρίζουν το υπουργείο Παιδείας στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής». Τον ρόλο του ΟΕΔΒ ανέλαβε το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» (ΙΤΥΕ - Διόφαντος), η Διεύθυνση Εκδόσεων του οποίου ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2011 σε συνέχεια του νόμου.
2) Ρεθεμνιώτικα Νέα, 10/03/2010
 
Αναδημοσίευση απο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ 

http://enneaetifotos.blogspot.com


http://alfeiospotamos.pblogs.gr

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

ΦΟΙΝΙΚΑΣ : To σύμβολο του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ


Η ανατολή του ΗΛΙΟΥ δρά καταλυτικά στο σκοτάδι και από το ΦΩΣ της ανατολής προβάλει το μυθικό ιερό πουλί των Ελλήνων ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ, σαν θαύμα εμφανίζεται πάντα από ανατολικά για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας εποχής!
Όταν γερνά σύμφωνα με την παράδοση κατασκευάζει τη φωλιά του από αρωματικά φυτά στην πόλη του Ήλιου και πεθαίνει παραδιδόμενο στη δική του φωτιά και από τις στάχτες του ξαναγεννιέται πάλι.
Η αναγέννηση ετούτη κρύβει μέσα της την δική μας προοπτική και τη δική μας μοίρα, το κουρασμένο και φθαρμένο, το γερασμένο πρέπει να υποστεί μοιραία την ολοκλήρωση του μέσα στο χρόνο ζωής του που είναι ο θάνατος.
Η πορεία μας σαν ΈΛΛΗΝΕΣ ταυτίστηκε πάντα με τον ΦΟΙΝΙΚΑ, η αναγέννηση προϋποθέτει το θάνατο και ο θάνατος τη ζωή, εν μέσω αρωματικών φυτών τα οποία είναι ο συνδετικός κρίκος γης (ρίζες) και ουρανού (άρωμα) πεθαίνει και χρησιμοποιώντας σαν υλικό αναγέννησης τις στάχτες του δηλαδή ότι απομένει από την πυρά δηλώνοντας το θεϊκό και το άφθαρτο απαλλαγμένο πια από καθετί τι το οποίο το κράτησε καθηλωμένο στη γη τσακίζοντας τα φτερά του αναγεννιέται το αιώνιο πουλί της γνώσης και ξενικά ένα νέο ταξίδι δημιουργίας!
Ας διδαχθούμε πρόθυμα από τους μύθους μας, ας μην φοβηθούμε να πεθάνουμε η φωτιά κρύβει μέσα της τη ζωή της γνώσης η γνώση είναι τα φτερά του ιερού ΦΟΙΝΙΚΑ μόνο με αυτά σαν η Έλληνες θα μπορέσουμε να φτάσουμε ψηλά εκεί που πραγματικά ανήκουμε μη ξεχνώντας τη κοινή καταγωγή ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΘΕΩΝ.


Aστεροπαίος