ΕΖΗΣΕ ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΣ!

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ...Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

Σαν σήμερα στην Λακεδαίμονα στις 23 Ιουλίου ημέρα Πέμπτη του έτους 1942 (ή όπως ο ίδιος θέλησε την ογδόη Εκατομβαιώνα του δεύτερου έτους της 679 Ολυμπιάδας) γεννήθηκε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ταράζοντας μετέπειτα αλλά και σήμερα την ανυπαρξία των δικών μας χρόνων με τον πνεύμα και τον λόγο του.
Λιγότεροι απ ότι σήμερα, γνώριζαν τον σπουδαίο ΕΛΛΗΝΑ πριν τον θάνατο του, η γνωριμία με τους περισσοτέρους έγινε με τρόπο παράδοξο και σίγουρα αποτελεί μέρος ενός σχεδίου του μεγάλου φιλοσόφου. Όπως ο ίδιος άλλωστε έγραψε λίγο πριν την κάθοδο στον Αδη απευθυνόμενος προς την κόρη του «Φεύγω αυτοθέλητα, αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης…»
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ «ΕΖΗΣΕ ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΣ» είχε όμως μια ΦΛΟΓΑ μέσα του η οποία άσβεστη παραμένει και στις μέρες μας με στόχο να πυρώσει τη λάσπη του πνεύματος και να τη μετατρέψει σε ισχυρό πηλό γνώσης. Κατέκτησε σε μεγάλο βαθμό την αυτογνωσία, έτσι κατέστη φυσιολογικά πια έρημος και ισχυρός, τόσο ισχυρός όπως μόνο ένας φιλόσοφος και ένας ήρωας το μπορούν.
Να ζήσεις ΑΠΛΑ, ΣΕΜΝΟΠΡΕΠΑ, και ΤΙΜΙΑ, όπως σε ΔΙΔΑΞΑ είναι η παρακαταθήκη των ιδεών του προς τα «παιδί» του αλλά και στους μαθητές του. Ακόμη θα ορίσει την ΑΓΑΠΗ (γράφοντας στα «Ελληνικά») σαν την υποταγή απέναντι στην φυσική και ηθική τάξη, καθώς επίσης θα θυμίσει σε εμάς όλους πως ΈΛΛΗΝΑΣ θα πει (όπως θα γράψει στο τελευταίο του βιβλίο τη Γκέμμα) ότι όσο ζεις να δοξάζεις τον Ήλιο και τον Άνθρωπο!
Η υπέρτατη στιγμή βίωσης ενός μαθητή απέναντι στην γνώση είναι ένας Δάσκαλος σαν ΕΣΕΝΑ.
ΛΙΑΝΤΙΝΗ σε αγαπάω!

Aστεροπαίος

Read More

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2014

Στιγμές του χρόνου σε «πρόθυμη αιχμαλωσία» περιλαμβάνουν οι παρακάτω φωτογραφίες και δεν είναι αποτέλεσμα μιας επαναστατικής δικής μου διάθεσης απέναντι στο φθοροποιό χρόνο, αλλά αντιθέτως θέλω να υμνήσω και να ευχαριστήσω τον χρόνο για το ότι αυτός σε εμένα πρόθυμα έδωσε.
Οι φωτογραφίες είναι από τα προμήθεια 2014 τα οποία και διαδραματίστηκαν στις άκρες των ποδιών των Θεών μας, εκεί στον Λιτόχωρο του Ολύμπου στην αιώνια κατοικία τους. Όσοι βρεθήκαμε εκεί (και ήμασταν πολλοί) νομίζω πώς μόνο ένα στόχο θέσαμε, να μπορέσουμε να κρατηθούμε για λίγο στην αγκαλιά τους.
Σαν μικρά παιδιά που παίζουν ευχάριστα το «παιχνίδι» τους εμπρός στα μάτια των γονιών τους και κάποια στιγμή μετά από ώρα πια κουρασμένα θέλουν να ξαποστάσουν και επιζητούν  την επιβεβαίωση της αγάπης με μια σφιχτή αγκαλιά.
Ότι διαδραματίστηκε εκεί στον Όλυμπο ετούτο το σκοπό εξυπηρέτησε, μια ΑΓΚΑΛΙΑ! Αυτή η ζεστή αγκαλιά είναι «κρυμμένη» σε αυτές τις φωτογραφίες και πάντα έτσι θα πρέπει να την ζούμε όταν τις αντικρίζουμε.
Ότι σαν άνθρωποι ζητούμε και επιδιώκουμε να ζήσουμε είναι ψηλά βαλμένο από τους Θεούς, μπροστά μας, αλλά ψηλά όμως, ΟΛΕΣ οι αξίες τις οποίες επιζητούμε κατά τέτοιο τρόπο από αυτούς ορίστηκαν, διότι  θέλησαν τον άνθρωπο «ΟΡΘΙΟ» να τις αναζητεί και με μάτια ΨΗΛΑ στραμμένα, εκεί να στοχεύει, με αγώνα και κόπο γνώσης να κατακτά καθένας τον δικό του «Όλυμπο». Ρυθμιστές αυτής της άνω πορείας τέθηκαν από τους Ολύμπιους οι Μούσες οι Ολυμπιάδες, συγκάτοικοι του Ολύμπου ορίστηκαν κατά τον εξής τρόπο, την δική μας διαδρομή να λαμπρύνουν.
Πως μπορείς να μην τα δεις ΟΛΑ αυτά μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες τυφλός θα πρέπει  να είσαι  ή να κοιτάς αλλού…

Αστεροπαίος

Read More