Φιλιππος : Ο Βασιλιάς μας

Αιγές Βεργίνα Βασιλικοί τάφοι, ανάκτορα η καρδιά της Μακεδονικής δυναστείας.
Μια επίσκεψη αρκεί για να γνωρίσει ο επισκέπτης την αποκαρδιωτική μοναξιά των ανακτόρων.

Οι Βασιλιάδες πια δε μένουν εδώ, φροντίσαμε εμείς όσο μπορούσαμε καταστώντας το χώρο αφιλόξενο για τον επισκέπτη. Τα πάντα κλειστά, απρόσιτα στο κοινό της Κυριακής, ο χώρος των Μακεδονικών τάφων σφραγισμένος τον κοιτάς μόνο μέσα απο κλειστές σιδερένιες πόρτες.
Βασιλιάδες χωρίς λαό όμως χωρίς τη θέληση τους, βασιλικοί τάφοι δίχως να μπορεί να τους προσεγγίσει ο επισκέπτης. 
Δίπλα τους και βόρεια συναντάς το ιερό της Εύκλειας, αν δεν προσέξεις τη πινακίδα σίγουρα θα το προσπεράσεις. Απρόσιτο εγκαταλελειμμένο σχεδόν παρατημένο, να δείχνει πια πως οι σύγχρονοι Μακεδόνες εξορίζουν την καλόφημη Θεά τη Μακεδονικής αγοράς.
Τα ανάκτορα δεν υπάρχουν πια χαμένα στη φθορά του χρόνου αλλά και στην αδιαφορία των ανθρώπων όχι χωρίς λόγο.
Η ιερότητα του χώρου είναι πιά δύσκολα να ανιχνευθεί από τον σύγχρονο  Ελληνα. Το σπουδαιότερο μνημείο της Μακεδονίας  η αφετηρία της Μακεδονικής δυναστείας οι πρώτες εικόνες ζωής του μεγαλύτερου Ελληνα όλων των εποχών του Αλέξανδρου στις Αιγές παραμένουν αδιάφορες για τους νεοέλληνες. ενας Λαός που φωνάζει η Μακεδονία είναι Ελληνική χωρίς να τη γνωρίζει!!!

Το μεγαλύτερο μνημείο της Μακεδονίας παραμένει αδιάφορο για το κοινό. Ούτε ίχνος επισκέπτη σε ένα χώρο που είναι γνωστός ως τις εσχατιές του κόσμου. Οτι φωτεινό κατάφερε ο Αλέξανδρος προσπάθησαν οι σύγχρονοι Ελληνες να το κάνουν να αχνοφαίνεται ανάμεσα στα χρόνια.
Καμιά συναίσθηση καμιά προσπάθεια για να έρθει ο κόσμος πίσω να επιστρέψει κοντά στο μεγάλο Βασιλιά να τον γνωρίσει.

Τον παρουσιάζουν σαν Βασιλιά μιας άλλης εποχής που πέρασε χιλιάδες χρόνια πριν. Για τους πραγματικούς Ελληνες Μακεδόνες για αυτούς που γνωρίζουν όμως ο Βασιλιάς είναι πάντα εδώ. Ο Βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος παραμένει ακόμη ο Βασιλιάς μας.
Αν θέλουμε μπορεί να παραμείνει Βασιλιάς πραγματικός τη ζωής μας και όχι μόνο μια παλιάς ιστορίας.
Τα πάντα είναι εκεί, στρατός και βασιλιάς. Οι Αιγές σφύζουν από μνήμες Ελληνικές, αρκεί να τις γνωρίσεις. Οι Ελληνες πίστεψαν σε ένα μαρμαρωμένο βασιλιά και αρνούνται να πιστέψουν σε ένα άλλο Βασιλιά σπουδαιότερο και ανίκητο. Ενα βασιλιά που κατόρθωσε το ακατόρθωτο να ενώσει τους Ελληνες μόνο ένας Θεός θα το μπορούσε. Η προετοιμασία και η γνώση η πίστη αυτού του σπουδαίου άντρα έδωσε στη οικουμένη μια σάρισα μακεδονική τον Αλέξανδρο.

Δε πρέπει να λησμονούμε πως ότι κατάφερε ο Αλέξανδρος το κατάφερε με τη φάλαγγα γνώσης που του προσέφερε ο Φίλιππος.

Ας είναι Κυριακή, ας μην υπάρχει ίχνος ανθρώπινης παρουσίας η γη φανερώνει το μυστικό θησαυρό όπου και να κοιτάξεις πέτρες ανάρια παντού, σαν στρατός σκυμμένος που καρτερά τη στιγμή. Οι μακεδονικές φάλαγγες έτοιμες να ξεχυθούν και πάλι με ένα λόγο του μεγάλου Βασιλιά στο δρόμο για τη δόξα της Ελλάδος.Να πολεμήσουν για ακόμη μια φορά το σκοτάδι της βαρβαρότητας .Οι σάρισες της γνώσης είναι και σήμερα στα χέρια εκείνων των Μακεδόνων θέλουν να τις παραδώσουν σε εμάς, συνεχιστές αυτής της πορείας ενάντια στο σκοτάδι.
Όπως πάντοτε έκαναν οι Ελληνες. Ο Βασιλιάς Φίλιππος και πάλι προστάζει εμπρός για την δόξα της Ελλάδος ας προχωρήσουμε, ο Αλέξανδρος μας περιμένει!!!

Αστεροπαίος












 

Read More

ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΡΩΤΟΣΥΝΑΝΤΗΣΑ

Είμαι ο Απολλώδωρος υιός του Παυσανία, από τους Στόβους της Παιονίας αγγειοπλάστης κατά τους πολλούς . Ο Ηλιοδότης Απόλλωνας ξεσφράγισε τα μάτια μου 49 χρόνια πριν. Πρώτη φορά ήρθα εδώ στο Διον το 480 πχ μετά από ένα κοπιαστικό ταξίδι.

Ήρθα σαν προσκυνητής στο Ναό του υψίστου εδώ που πρωτοσυναντηθήκαμε. Έκαιγε μερόνυχτα η φωτιά μέσα μου όταν γύρισα στην πατρίδα μου για το πότε και πάλι θα επέστρεφα.

Έγινε τελικά το 479 ένα χρόνο μετά,φέρνοντας μαζί μου πια τη μορφή του υψίστου Διός, αφιέρωμα στον προστάτη για την Μακεδονία μας.
Ε να χρόνο είχα στη σκέψη μου τη δική σου παρουσία, καταπονημένος κάθε νύχτα από τον κάματο της μέρας στέριωνα την κούραση μου στη συνάντηση μας, λάτρεψα αυτό το αφιέρωμα του υψίστου Διός λαχταρώντας στο ακούραστο ταξίδι του χρόνου, την αντάμωση με εσένα !
Εσένα επισκέπτη που με πρωτοαντίκρυσες σήμερα τη στιγμή που κόπιασες για πρώτη φορά στο Δίον και κατάφερα να ακινητοποιήσω το βλέμμα σου πάνω Του. Μάθε πως κάθε ίχνος μαρμάρου που αντικρίζεις έχει πλαστεί με αγάπη για Εκείνον αλλά και για εσένα, σμίλεψα τούτη την ένωση των δυο μας δια μέσου του υψίστου, κρίκος συνδετικός, η αγάπη για Εκείνον!.

Πίστεψε το , το δικό σου βλέμμα είχα ανάγκη τώρα για με ελευθερώσεις, τη δική σου πίστη είχα ανάγκη για να αντικρίσω ξανά τη Δόξα του Ολύμπου, τη δική σου καρδιά είχα ανάγκη τώρα για να αναστηθώ και πάλι. Τις δικές σου αισθήσεις είχα ανάγκη τούτη τη στιγμή για να ακούσω για ακόμη μια φορά τα τραγούδια των Μουσών, των αηδονιών του Διονύσου και να πολεμήσω μέσα μου τη φωτιά από το αγίασμα των νερών του Ασκληπιού.

Σε περίμενα στην αέναο χορό της μέρας και της νύχτας ξέροντας πως θα ανταμώσουμε, σε περίμενα σαν ελευθερωτή μου αλλά και σαν προσκυνητή εκείνου.

Κάθε βλέμμα σου σε εκείνον είναι για εμένα μια πνοή ζωής.

Είμαι ο Απολλόδωρος απο τους Στόβους της Παιονίας, είμαι εδώ, ΖΩ και πάλι σε κάθε βλέμμα σου, δανείζομαι στιγμές από την αιωνιότητα αφού και εσύ επισκέπτη προσκυνητή με χρησιμοποιείς σε αυτό το άγνωστο ταξίδι στο παρελθόν για την ένωση μαζί Του.
Εγώ δια μέσω του υψίστου σε εσένα και εσύ δια μέσω του υψίστου με εμένα!!!
Το πρόσωπο του Διός κατά τη συνάντηση μας είναι το χρονικό μέσο μεταφοράς από το παρόν στο παρελθόν αλλά και από το παρελθόν στο μέλλον, η μορφή του υψίστου είναι η αγκαλιά που καρτερά ο ταξιδιώτης κατά την επιστροφή στο οικείους του, η γνώριμη μυρωδιά  αγαπημένου σώματος.

Τα πάντα στην ζωή ακόμη και τα άψυχα -για πολλούς- κρύβουν μέσα τους το δημιουργό, έτσι μόνο μπορείς να ανταμώσεις το ασύλληπτο . Περίμενα τη συνάντηση αυτή αιώνες για να σου [πω πως οι Θεοί είναι πάντα εδώ, δεν έφυγαν ποτέ, είναι σε κάθε βλέμμα σου. Να μη το ξεχνάς ποτέ αυτό! Θεοί και Ελληνες πάντα αγκαλιάστηκαν στην Ιστορία στους αιώνες, πάντα το ένα γύρεψε το άλλο. Ποτέ δεν έκαναν χώρια. Μέσα από κάθε Θεό φανερώθηκε ένας Ελληνας μέσα από κάθε Ήρωα το πρόσωπο ενός Θεού.

Είμαι ο Απολλόδωρος ο Μακεδόνας από τους Στόβους της Παιονίας αγγειοπλάστης και οι πρόγονοι  μου πολέμησαν στα χρόνια των Ηρώων στην Τροία για τη δόξα της Ελλάδος. Για αυτή τη δόξα ήρθα εγώ προσκυνητής στο Δίον φέρνοντας τη μορφή του υψίστου Διός.... για ΕΣΕΝΑ!

Αστεροπαίος

Read More