Σήμερα είναι ο μόνος που μπορεί εμάς να οδηγήσει πάλι σε μάχες νικηφόρες, ένας «νεκρός» βασιλιάς αποδεικνύεται πως διαθέτει την δύναμη να μας ενώσει αλλά και την «αξία» ώστε κάθε μάχη να φέρει μόνο ένα αποτέλεσμα, την ΝΙΚΗ.
Ο έλληνας ο ατελέσφορα ριγμένος μέσα στην δίνη των σκοτεινών αιώνων του παρελθόντος δείχνει πως ακόμη και σήμερα μέσα του υπάρχει ένα κομμάτι άξιο μιας σπουδαίας κληρονομιάς και αυτό είναι η α-παίδευτη ΨΥΧΗ του.
Ας μην γνώρισε ποτέ τον Δεινοκράτη, ας μην γνώρισε ποτέ την Αμφίπολη, τις καρυάτιδες, τις σφίγγες, τους ρόδακες, όλες αυτές τις σημαντικές πληροφορίες, μέσα στην ψυχή του όμως εκεί σε μια άκρη διατήρησε μια φλόγα την οποία κράτησε αναμμένη με προσάναμμα ελάχιστων στιγμών λόγου πότε ο Αριστοτέλης, πότε ο Πυθαγόρας πότε ο Σωκράτης, ο Περικλής, ο Λυκούργος και άλλοτε ο Θεός της ιδέας του φωτός Απόλλωνας.
Ας πιστέψουμε σαν Έλληνες πως μπορούμε, ακόμη και αν ο βασιλιάς μας θελήσει λίγο ακόμη καιρό να ξεκουραστεί και δεν ξεπροβάλει από την Αμφίπολη, ας μην μας απογοητεύσει ετούτο. Εμείς ας προετοιμαστούμε σε ετούτο το λιμάνι από το οποίο απέπλευσε ο ίδιος το ταξίδι του ανθρώπου προς τον Θεό, ας ξεκινήσουμε σήμερα και εμείς, ας οδηγήσουμε τη μοίρα μας σε ένα καλύτερο αύριο, ας θέσουμε την Αμφίπολη λιμάνι και του δικού μας ταξιδιού και ας αποπλεύσουμε επιτέλους.
ΤΩΡΑ θα πρέπει να πείσουμε τον ΘΕΙΟ Αλέξανδρο πως εμείς μπορούμε να είμαστε μέρος του δικού του «στρατεύματος», πως μπορούμε να τον ακολουθήσουμε, να πολεμήσουμε, να κερδίσουμε τις «μάχες».
Το μέλλον το δικό μας ΖΕΙ πάντα στο παρελθόν μας και αν θέλουμε σαν λαός να προχωρήσουμε θα πρέπει πίσω να κοιτάξουμε. Ο Βασιλιάς μας είναι εδώ, δίπλα μας, μέσα μας, το «λιμάνι» της Αμφίπολης επίσης είναι εδώ, ο «στόλος» περιμένει το μόνο που σε εμάς απομένει είναι να στα καράβια να ανέβουμε και να σφίξουμε στα δικά μας χέρια τα κουπιά.
Ας κινήσουμε επιτέλους …
"Αστεροπαίος"
