Η αλήθεια δεν υπόκειται στην φθορά του χρόνου.
H λέξη αλήθεια προέρχεται από το στερητικό (α) και τη λέξη λήθη. Η λήθη στρογγυλοκάθεται στο μαξιλάρι του (α) και τα δύο ενωμένα με τη σειρά τους στηρίζουν το Αγαθό. Το αληθές παραμένει άρρηκτα συνυφασμένο με το αγαθό και για τους Eλληνες προσωποποιήθηκε έναντι μιας θεότητας, της παρθένου Αθηνάς. Η κατάσταση ανυπαρξίας στην οποία ευρίσκεται ο άνθρωπος όταν επιθυμήσει να αγγίξει το ολόλαμπρο πέπλο της Θεάς τότε άμεσα περνά σε κατάσταση ύπαρξης. Ο διαλογισμός στον άνθρωπο κρατά τον ρόλο του εμπρηστή, είναι ο τεχνίτης θεός Ήφαιστος ο οποίος δρα καταλυτικά πυρακτώνοντας με την φωτιά της γνώσης τον νου και με την εξέλιξη αυτή οδηγεί στην γένεση της Θεάς, εκ του πατρός της, Διός.
Η πυρακτωμένη γνώση παραμένει το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής προετοιμασίας, κάτι που καθένας μπορεί να προκαλέσει και να βιώσει στην ζωή του. Η Αθηνά ξεπηδά μέσα από την κεφαλή του πατρός της την οποία διάγει ο Ήφαιστος, ο μύθος παραμένει αληθής και αιώνιος αγγίζοντας τον άφθαρτο στοχασμό του Κρόνου.
Η κατάκτηση της αλήθειας είναι το ζητούμενο της ύπαρξης μας, η Αθηνά ξεπηδά ολόλαμπρη από τον Θεϊκό Νου είναι ώριμη και πάνοπλη, έτσι και η γνώση εφόσον συλληφθεί από τον άνθρωπο τον καθιστά ολοκληρωμένο και άτρωτο, κοινωνό της γνώσης των θεών. Το πέπλο της Αθηνάς απεικονίζει την Γιγαντομαχία, τον πόλεμο, του παλιού ενάντια στο καινούργιο, του κακού ενάντια στο καλό, τη μάχη του φωτός απέναντι στο σκότος. Αυτή την μάχη επιζητούμε σήμερα εμείς. Ενάντια στον παλιό μας εαυτό, στις παλιές μας συνήθειες. Θέλουμε να κάνουμε μια αρχή, έχουμε την ανάγκη να ζήσουμε, να ζήσουμε αληθινά. Το μονοπάτι της αλήθειας ανήκει στην Αθηνά εκεί όπου εκείνη περιδιαβαίνει. Οι γίγαντες, οι παλιοί φύλακες καιροφυλακτούν, ο δρόμος είναι στρωμένος με τη λήθη. Ας το καταλάβουμε ας νοήσουμε και ας κρατήσουμε ψηλά στα χέρια μας το πέπλο της αγαπημένης κόρης.
Αθηνά σε αγαπάμε...
H λέξη αλήθεια προέρχεται από το στερητικό (α) και τη λέξη λήθη. Η λήθη στρογγυλοκάθεται στο μαξιλάρι του (α) και τα δύο ενωμένα με τη σειρά τους στηρίζουν το Αγαθό. Το αληθές παραμένει άρρηκτα συνυφασμένο με το αγαθό και για τους Eλληνες προσωποποιήθηκε έναντι μιας θεότητας, της παρθένου Αθηνάς. Η κατάσταση ανυπαρξίας στην οποία ευρίσκεται ο άνθρωπος όταν επιθυμήσει να αγγίξει το ολόλαμπρο πέπλο της Θεάς τότε άμεσα περνά σε κατάσταση ύπαρξης. Ο διαλογισμός στον άνθρωπο κρατά τον ρόλο του εμπρηστή, είναι ο τεχνίτης θεός Ήφαιστος ο οποίος δρα καταλυτικά πυρακτώνοντας με την φωτιά της γνώσης τον νου και με την εξέλιξη αυτή οδηγεί στην γένεση της Θεάς, εκ του πατρός της, Διός.
Η πυρακτωμένη γνώση παραμένει το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής προετοιμασίας, κάτι που καθένας μπορεί να προκαλέσει και να βιώσει στην ζωή του. Η Αθηνά ξεπηδά μέσα από την κεφαλή του πατρός της την οποία διάγει ο Ήφαιστος, ο μύθος παραμένει αληθής και αιώνιος αγγίζοντας τον άφθαρτο στοχασμό του Κρόνου.
Η κατάκτηση της αλήθειας είναι το ζητούμενο της ύπαρξης μας, η Αθηνά ξεπηδά ολόλαμπρη από τον Θεϊκό Νου είναι ώριμη και πάνοπλη, έτσι και η γνώση εφόσον συλληφθεί από τον άνθρωπο τον καθιστά ολοκληρωμένο και άτρωτο, κοινωνό της γνώσης των θεών. Το πέπλο της Αθηνάς απεικονίζει την Γιγαντομαχία, τον πόλεμο, του παλιού ενάντια στο καινούργιο, του κακού ενάντια στο καλό, τη μάχη του φωτός απέναντι στο σκότος. Αυτή την μάχη επιζητούμε σήμερα εμείς. Ενάντια στον παλιό μας εαυτό, στις παλιές μας συνήθειες. Θέλουμε να κάνουμε μια αρχή, έχουμε την ανάγκη να ζήσουμε, να ζήσουμε αληθινά. Το μονοπάτι της αλήθειας ανήκει στην Αθηνά εκεί όπου εκείνη περιδιαβαίνει. Οι γίγαντες, οι παλιοί φύλακες καιροφυλακτούν, ο δρόμος είναι στρωμένος με τη λήθη. Ας το καταλάβουμε ας νοήσουμε και ας κρατήσουμε ψηλά στα χέρια μας το πέπλο της αγαπημένης κόρης.
Αθηνά σε αγαπάμε...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου