"Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος(ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ)
δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον
δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ' αυτών βωμός στέκει
απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε
λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί"
Ι. Χρυσόστομος (Λόγοι κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35)
Ι. Χρυσόστομος (Λόγοι κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35)
Όσα χρόνια και αν πέρασαν ετούτη η
«άρνηση» δεν κατάφερε να κρυφθεί, όποια όπλα και αν τέθηκαν απέναντι
ΤΟΥΣ δεν κατάφεραν να τους νικήσουν. Πώς να πολεμήσεις το φώς;
Πως μπορεί το σκοτάδι να έχει θέση στην ανθρωπότητα όταν απλά εκ φύσεως δεν βιώνει υλική υπόσταση, διατηρώντας έτσι σαν μοναδική προϋπόθεση ύπαρξης αναπνοές μαυροφορεμένων «νάνων» ανθρώπων.
Στα σκαλοπάτια του φόβου αναρριχήθηκαν εκείνοι οι μικροί σκοταδιστές «της ερήμου» για να μπορέσουν να κρύψουν τον ΗΛΙΟ ΘΕΟ της γνώσης και να περιορίσουν την ανθρωπότητα σε συνθήκες σπηλαίου, δέσμια των προλήψεων και της δεισιδαιμονίας.
Ο Ελληνισμός αντιμετωπίστηκε και πολεμήθηκε πάντα από μικρούς ανθρώπους, οι φορείς του ελληνισμού οι ΕΛΛΗΝΕΣ μεταμορφώθηκαν σε αχτίδες φωτός φτάνοντας στα πέρατα της οικουμένης μεταφέροντας ΠΑΝΤΑ την θέρμη της γνώσης.
Κάθε αχτίδα ΦΩΤΟΣ η οποία σήμερα έστω και λίγο ζεσταίνει την ανθρωπότητα κρύβει μέσα της τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, θεούς και προγόνους.
Ο χρόνος τα πάντα ανατρέπει σήμερα η αύριο, εγώ ποτέ δεν υπολόγισα ότι ετούτη η ανατροπή θα γίνει στα δικά μου χρόνια ύπαρξης, όχι βέβαια, ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι. Αντλώ την δύναμη του να ΠΕΡΙΜΕΝΩ μέσα από το ΦΩΣ του ελληνισμού, στα χρόνια που ζω αλλά και σε εκείνα που δεν θα «υπάρχω», όσο ζω διατήρησα μέσα μου ετούτο το φώς, όσο μπόρεσα το κράτησα για εκείνα τα χρόνια που δεν θα υπάρχω.
...Η ΙΘΑΚΗ θα βρεθεί και πάλι!
