Η Κόρη ανήλθε στον πάνω κόσμο κι η Μητέρα Θεά, με περίσσια χαρά και γενναιοδωρία, σκόρπισε τα δώρα της στη γη. (Δη=Γη-μήτηρ, κατά μία ετυμολογία) η Θεά που είναι ένα με τη γη, η Μητέρα Γη.
Κάπως έτσι αρχίζει ο μύθος... Κι επειδή, τα σοβαρότερα πράγματα στην αρχαιότητα περνούσαν πάντα μέσα από μύθους, έτσι και τούτη η διήγηση για την Δήμητρα και την Περσεφόνη. Η Περσεφόνη... η ψυχή που ενσαρκώνεται, η ψυχή που αφήνει το υλικό της σώμα. Η ψυχή που ανεβαίνει στον πάνω κόσμο, η ψυχή που κατέρχεται στον κάτω κόσμο. Η Δήμητρα... Η Θεά γη που βλασταίνει περιοδικά, η βλάστηση που μαραίνεται και πάλι ανασταίνεται. Ζωή, θάνατος, αναγέννηση... ζωή, θάνατος, αναγέννηση για όλα τα πλάσματα σε μια αέναη κυκλική πορεία.
Ανηφορίζουμε τον αρχαίο μαρμάρινο δρόμο. Τον ίδιο δρόμο που έπαιρναν ιεροφάντες και πρωθιέρειες, ιερείς και ιέρειες, απλοί άνθρωποι μύστες που συμμετείχαν στα Ελευσίνια Μυστήρια χιλιάδες χρόνια πίσω. Τα Ελευσίνια Μυστήρια... μια εξοικείωση με τον θάνατο, μια προετοιμασία για την μεταθανάτια ζωή.
Αναλογίζομαι την σοφία του αρχαίου κόσμου. Όλες οι αρχαίες θρησκείες ήταν προσανατολισμένες στην προετοιμασία των ανθρώπων για την μεταθανάτια ζωή. Όλες οι θρησκείες βοηθούσαν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν το δέος και τον φόβο για τον θάνατο προσεγγίζοντάς τον, φέρνοντάς τον κοντά τους. Ένας κόσμος παράλληλος στον δικό μας, τόσο κοντά μας, που μας είναι ίσως αδύνατον να το πιστέψουμε. Ο πέρα κόσμος των Αιγυπτίων, τα Καβείρια Μυστήρια, τα Ελευσίνια Μυστήρια. Κι η Θεά... πάντα παρούσα, στην αέναη κυκλική πορεία - Ζωή, θάνατος, αναγέννηση για όλα τα πλάσματα της γης, για ολόκληρη τη φύση.
Τα βήματά μας μας φέρνουν στο Τελεστήριο... ή τουλάχιστον, σε ό,τι απέμεινε απ' αυτό. Εδώ τελούνταν τα Ελευσίνια Μυστήρια, τα άρρητα μυστήρια της αρχαιότητας. Εδώ το αποκορύφωμα της τελετής, για την οποία σπαράγματα κι υπόνοιες μονάχα έχουν μείνει και υποθέσεις αποπειρόμαστε βάσει γραπτών και άλλων κειμηλίων.
Δυο βυζαντινοί αυτοκράτορες με αλλεπάλληλα διατάγματα προσπάθησαν να καταργήσουν τα Ελευσίνια Μυστήρια, σε μια προσπάθειά επιβολής του χριστιανισμού ως κρατικής θρησκείας. Όμως, αυτό που δεν κατάφεραν οι βυζαντινοί με τα διατάγματα, το κατάφεραν οι γότθοι κι οι φανατικοί χριστιανοί ιερείς και μοναχοί με την ωμή βία.
«Τα τελευταία απομεινάρια των Μυστηρίων εξαλείφθηκαν το 396, όταν ο βασιλιάς των Γότθων Αλάριχος, συνοδευόμενος από Χριστιανούς ιερείς και μοναχούς κατέστρεψε το ιερό της Ελευσίνας και θανάτωσε όλο το ιερατείο. Το τέλος των Ελευσινίων αναφέρεται από τον ιστορικό Ευνάπιο, ο οποίος είχε μυηθεί κι ο ίδιος στα Μυστήρια κι είχε γίνει ιεροφάντης. Τελευταίος νόμιμος ιεροφάντης των Μυστηρίων φαίνεται από τις πηγές να είναι ο Ευμολπίδης Νεστόριος, ο οποίος "ανήγγειλε την αρχή της μεγάλης πνευματικής νύχτας για την ανθρωπότητα", διαβάζω στην Βικιπαίδεια. Τα ίδια περίπου διαβάζω και σ' άλλες πηγές.
Ήταν στα τέλη του 4ου αιώνα που έγινε κι αυτό το κακό. Μια εποχή θρησκευτικού φανατισμού κι έντονης θρησκευτικής βίας. Ήταν η εποχή που οι Γότθοι κατέβηκαν στη χώρα μας καταστρέφοντας ολοσχερώς τον αρχαίο πολιτισμό κι εξαφανίζοντας κάθε ίχνος της αρχαίας θρησκείας. Η Ελευσίνα δεν ήταν ο μόνος χώρος που κατέστρεψαν. Ένας άλλος περίφημος χώρος της αρχαιότητας, που καταστράφηκε από το σπαθί και τη φωτιά τους, ήταν η Αυλίδα. Όμως, οι χώροι αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που γνώρισαν τον θρησκευτικό φανατισμό. Τον 4ο αιώνα επίσης, καταστράφηκε από τους φανατικούς χριστιανούς το άγαλμα της Νέμεσης στον Ραμνούντα.
Δυστυχώς, την εποχή αυτή οι θρησκευτικές ταραχές, οι σφαγές κι οι καταστροφές δεν περιορίστηκαν μόνο στα ελληνικά όρια. Μας είναι γνωστές οι ταραχές και η βία που ξέσπασαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με αποτέλεσμα την καταστροφή του Σεραπείου και της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και αποκορύφωμα την φρικτή δολοφονία της μεγάλης νεοπλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας, στις αρχές του 5ου αιώνα, από ένα φανατικό πλήθος χριστιανών, επειδή θεωρήθηκε επικίνδυνη για την διάδοση του χριστιανισμού. Αυτό το γεγονός άλλωστε σηματοδότησε και την αρχή του Μεσαίωνα για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
«Γιατί;», αναρωτιέμαι. «Γιατί τόσος φανατισμός, τόση βία, τόσος πόνος και τόση καταστροφή;» Ο χριστιανισμός εκείνη την εποχή ήταν ήδη μια επίσημη, μια αναγνωρισμένη κρατική θρησκεία για αρκετά κράτη, όπως επίσης και για την ρωμαϊκή και την βυζαντινή αυτοκρατορία. Επίσης, είχε ήδη διαδοθεί και στη Δυτική Ευρώπη. Δεν τους έφτανε να είναι η επίσημη θρησκεία; Έπρεπε να είναι η μοναδική θρησκεία; Έπρεπε να εξαλείψουν κάθε ίχνος οποιασδήποτε άλλης θρησκείας, οποιασδήποτε άλλης πίστης κι οποιουδήποτε άλλου πιστού ή πιστής;
Ερωτήσεις κοινής λογικής που δυστυχώς δεν μπορούν να βρουν μια λογική απάντηση, μια εξήγηση που να στηρίζεται στην κοινή λογική. Γιατί, εκεί που απλώνεται ο θρησκευτικός φανατισμός, η κοινή λογική παραμερίζεται. Εκεί που επικρατεί η θρησκευτική βία, η ανθρωπιά εξαφανίζεται.
Ο χριστιανισμός, μια θρησκεία αγάπης και ισότητας, που κατέληξε σπορά μίσους και βίας καθοδηγούμενος από άνδρες μισαλλόδοξους, μισογύνηδες, αδαείς και φανατικούς. Μια θρησκεία, που με ζήλο για την καταστροφή του «παλιού», έριξε τελικά την ανθρωπότητα στη δεισιδαιμονία και τον σκοταδισμό.
Ο ουρανός διαυγής και καταγάλανος κι ένα γλυκό καθαρτήριο αεράκι φυσά, λες και μάχεται να διώξει απ' τον χώρο τα φαντάσματα καταστροφέων και τυράννων. Ο λαμπερός ανοιξιάτικος ήλιος φωτίζει άπλετα τον χώρο και ζεσταίνει τα κορμιά και τις καρδιές μας. Η Ελευσίνα συνεχίζει την πορεία της στο χρόνο. Ζει μέσα απ' την ιστορία της, μέσα απ' τους επισκέπτες της, μέσα από κάθε άνθρωπο που σέβεται και τιμά το μεγαλείο της, που αντιλαμβάνεται τη δύναμη και την ουσία των Μυστηρίων της, των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Ελευσίνα, ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο: Καλλιόπη Παπαγγελή
Βικιπαίδεια για Ελευσίνια Μυστήρια, Υπατία
Ιστορία του χριστιανισμού
Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού για Ραμνούντα
Αρχαιολογικός χώρος Αυλίδας
Πηγή http://users.otenet.gr/~scoutari/elefsis.html
