Η ΣΤΙΓΜΗ που περνά και ΧΑΝΕΤΑΙ.

Η ΣΤΙΓΜΗ που περνά και ΧΑΝΕΤΑΙ.
Οι στιγμές είναι αυτές οι οποίες δίνουν χρώμα στην καθημερινότητα μας, τοποθετώντας ένα φράγμα λησμονιάς προς την αιωνιότητα.
Η γέννηση των στιγμών αυτών είναι δική μας απόφαση, η μήτρα που τις κυοφορεί είναι η δική μας γνώση, μαία και τροφός των στιγμών είναι οι Ήρωες και οι Θεοί μας.
Αν θέλουμε να φωτίσουμε κάποιες στιγμές της ζωής μας, χρίζοντας τες ορατές πρέπει να αποκτήσουμε γόνιμη Γνώση.
Γνώση που σε κάνει πρώτα να στηρίζεσαι σταθερά στα πόδια σου, και έπειτα να περπατάς. Να μην αρκείσαι σε ευχολόγια, και σε συμπτωματική ευνοϊκή διάθεση της τύχης, ούτε σε βοήθεια ενός ανύπαρκτου θεού εκτός του σύμπαντος μας.
Οι σημερινές στιγμές δείχνουν ανίκητες, ο χρόνος φθείρει τους ανθρώπους, η γνώση είναι κρυμμένη, οι Ήρωες ξεθώριασαν και οι παλιοί Θεοί γκρεμίστηκαν.
Ο κύκλος της ζωής μας περιβάλλεται από μια Ομηρική ομίχλη, τόση όση η Θεά της γνώσης το επιτρέπει, μια ομίχλη που η ίδια η Αθηνά γεμίζει στο διάβα μας, ίσως για να μας κρύψει ίσως για να μας αφανίσει. Αν τα καταφέρουμε να βγούμε θα είμαστε οι νικητές, αν όχι θα περάσουμε στο χωνευτήρι της αιωνιότητας.
Εμείς σήμερα, τώρα, αποφασίζουμε το πώς θα ζήσουμε.

Posted in: